5 Soli z 1792 roku w gradingu NGC.
Moneta - żeton o niesamowitej historii.
ŻEBY WIDZIEĆ TRZEBA WIEDZIEĆ :
Na mocy Konwencji (okres Rewolucji Francuskiej) państwo upoważnia firmę Monneron do produkcji monet-medali w celu zrekompensowania braku monet w obiegu. Medale te można wymienić w banku centralnym na cesjonariuszy, czyli ówczesny system monetarny.

Bracia Monneronowie sprzedawali tak wiele medali zaufania, że ​​​​produkcja nie nadążała, więc wpadli na pomysł, aby wyprodukować je w Anglii, w przemyśle z europejską wyłącznością prasy parowej wynalezionej przez Jamesa Watta. Nagle produkcja pomnożyła się 10-krotnie. Tyle że sprzedaż tych medali odbywała się w asygnatach, a Anglicy nie chcieli, żeby ten świstek był w ich oczach bezwartościowy. Chcąc otrzymać zapłatę w złocie lub srebrze, firma Monneron w pewnym momencie zbankrutowała.

Nr katalogu : Krause KM# Tn31
Kraj : Francja
Nominał : 5 soli
Rok: 1792
Temat: Monneron Freres /szturm na Bastylię/
Rodzaj: Żetony
Panujący: Ludwik XVI
Stop : Brąz
Rodzaj boku : Z inskrypcją
Inskrypcja na rancie: DEPARTEMENTS DE PARIS RHONE ET LOIRE DE GARD ou DEPARTEMENS DE PARIS RHONE ET LOIRE DU GARD
Kształt: Okrągły
Układ Awers/Rewers: Odwrócony o 180°
Waga (g): 27
Średnica (mm): 40
Grubość (mm): 2.8

Newsweek Historia 4/5/2018 :

"Po rewolucji francuskiej nowy rząd zdecydował się na masową produkcję pieniędzy papierowych, asygnat, które miały pomóc w spłacie ogromnych długów Francji.

Bardzo szybko się okazało, że stają się one bezwartościowe, co z kolei zwiększało zaufanie Francuzów do pieniędzy z miedzi, srebra i złota.

W 1792 r. w samym ogniu rewolucji i zbliżającego się bankructwa zrodził się pomysł bicia miedzianych monet, których historia pełna jest niedorzeczności i niezwykłych faktów, nietowarzyszących innym numizmatom w historii. Tak naprawdę nie były to monety, a medale. Wybijano je na terytorium przeciwnika Francji, Wielkiej Brytanii. Ich historia ściśle związała się z dziejami maszyn parowych i Jamesa Watta. Były prywatną inicjatywą trójki (z czwórki) sprytnych braci Monneron, właścicieli banku, z których najstarszy, Charles, obsadzał szereg państwowych posad. Drugi, Jean, budował rodzinne imperium handlowe. Trzeci, Pierre, był wilkiem morskim, który przetransportował lojalnego wobec Francuzów sułtana Tipu z Indii. W końcu najmłodszy, Joseph, założyciel banku, późniejszy bankrut i uciekinier wyjęty spod prawa.

Ostatecznie produkowane przez nich numizmaty przyczyniły się do kilku bankructw i sporych zawirowań na angielskim rynku miedzi, lecz jednocześnie uznane zostały za jedne z najpiękniejszych medali końca XVIII w. Nic dziwnego, braciom udało się zatrudnić do ich projektowania słynnego „wielkiego” Augustina Dupré, znakomitego rytownika wychwalanego przez Jerzego Waszyngtona, ucznia nie mniej sławnego Jeana Louisa Davida. To całkiem sporo jak na numizmat, który w obiegu był niespełna rok.

Po utworzeniu w 1791 r. banku trzej młodsi bracia postanowili wykorzystać lukę prawną oraz brak zaufania do rządowych asygnat i zlecili produkcję miedzianych medali – monet zwanych od ich nazwiska monneronami. Ich produkcją zajął się słynny brytyjski inżynier Matthew Boulton, wspólnik Jamesa Watta, który w Soho, nieopodal Birmingham, produkował maszyny parowe, w tym parowe prasy mennicze. Żetony braci były zatem jednymi z pierwszych wybijanych najnowocześniejszą znaną wówczas metodą.

Najpopularniejszy stał się medal o wartości 5 soli, o średnicy 40 mm i wadze 30 gramów, upamiętniający święto federacji, pierwsze święto rewolucji francuskiej z okazji zdobycia Bastylii, które odbyło się na Polu Marsowym 14 lipca 1790 r. Kunszt Dupré znalazł swoje odzwierciedlenie na awersie monety, na którym wybito w owalu przysięgających na tablicę praw żołnierzy, trzymaną przez personifikację Francji, siedzącą przy piedestale z podobizną króla Ludwika XVI. W otoku umieszczono jeden ze sloganów rewolucji: „Żyj wolnym lub umrzyj”. Rewers zawierał praktyczne informacje: „Medal zaufania o wartości 5 soli podlegający wymianie na asygnaty o wartości 50 lub większej”. Poniżej wybito datę według kalendarza rewolucji, 4 rok wolności (w rzeczywistości był 3) i datę uniwersalną, 1792 r. W otoku znalazła się informacja, że emitentami są bracia Monneronowie. Legenda przyozdobiła także rant żetonu, określając jego zakres terytorialny. Numizmaty zyskały na tyle wielką popularność, że przyczyniły się do problemów na angielskim rynku miedzi oraz bankructwa Pierre’a Monnerona. Spółkę uratował Joseph.

Najsłynniejsze medale/monety/żetony rewolucji były w obiegu niezwykle krótko. Władze w maju 1792 r. zakazały wybijania prywatnych monet, a we wrześniu Danton nakazał ich wycofanie z obiegu. Głównym powodem były nadchodzące zmiany w ustroju Francji oraz zbyt duża popularność monneronów. Zapakowano je w beczki, w których przeleżały lata. Dwa wieki później okazało się, że większość nosi ślady użytkowania, co oznacza, iż spełniły swoją obiegową rolę."

Autor opisu: Łukasz Migniewicz

WYPRZEDAŻ PRYWATNEJ KOLEKCJI