Wyjatkowy MLECZNIK PORCELANY ŚLĄSKIEJ Carl Tielsch ALTWASSER.

Sygnatura od 1870 do 1887 r.

Śnieżno biała porcelana zdobiona motywem kwiatowym oraz złoceniami.

Wysokość 15 cm szer z uchem 12 cm śred podstawy 5,8 cm

Porcelana muzealna.
Do uzupełnienia zbiorów.

Wysprzedaż kolekcji.

Altwasser (Stary Zdrój)

Porzellanmanufaktur / Porzellanfabrik C. Tielsch & Co. (1845 do 1917)

Jednym z powodów sukcesu Carla Tielscha od samego początku było to, że miał bardzo duży asortyment produktów, począwszy od zwykłych artykułów gospodarstwa domowego, przez porcelanę hotelową i kończąc na towarach luksusowych.Ponadto obiekt zawsze miał najlepszych projektantów i dekoratorów. Początkowo Tielschznakował swoje produkty tylko inicjałami "TPM", czyliTielsch Porzellan-Manufaktur . Ponieważ wyglądało to podobnie do "KPM" używanego przez Königlich Preußische Porzellanmanufaktur , dwa węże wijące się wokół pięciolinii zostały dodane na początku, a jedynie zostały zastąpione całkowicie przez orła z 1847 roku.

Personel jest oczywiście kaduceuszem. W klasycznej mitologii był to personel niesiony przez Hermesa jako mesjasz bogów; w ostatnich czasach stało się symbolem zawodu lekarza. Podziękowania dla Jonn Bavis za informację.

Pierwszy znak rozpoznawczy był podobny do znaku używanego przez Porzellanmanufaktur FA Schumann , firmę zlokalizowaną w Berlinie-Moabit od 1836 roku.Tielsch bardzo lubił swoje produkty i przez pewien czas kopiował ich styl. Ale przedstawienie orła spowodowało również problemy, a dyrektor fabrykiKPM skierował skargę do Ministerstwa Finansów.Zmusiło to Tielscha do zmiany znaku jeszcze raz w 1850 roku. Podczas gdy nowy znak mógł być nadal mylony z "orłem KPM", Ministerstwo zdecydowało, że jest ono na tyle inne, aby ich zadowolić, a dalsze skargi od KPM Berlin zostały odrzucone.

W 1882 roku zmarł w wieku 67 lat członek Izby Handlowej (w ten sposób uprawniony do noszenia tytułu "Kommerzienrat") Carl Tielsch. Dość wielu jego pracowników i mieszkańców miasta opłakiwało jego śmierć, ponieważ był zaangażowany w dużo pracy socjalnej i wprowadził pracowników i fundusz emerytalny. Jego syn, biznesmen i oficer rezerwyEgmont Tielsch również zajmował się pracą społeczną i zdobył sobie bardzo dobrą reputację.Kontynuował pracę swojego ojca i wkrótce mógł rozpocząć planowanie dodatkowej lokalizacji produkcyjnej w Altwasser, która została oficjalnie otwarta 1 stycznia 1906 roku.

Ta dodatkowa lokalizacja była również obiektem testowym, a później tego samego roku dyrektor fabryki Georg Faist wraz z Fougeron z Montereau (Francja) i Vereinigte Chamotte Fabriken ⇒vorm. C.Kulmitz ⇒ GmbH w Saarau z powodzeniem zakończył próby rewolucji technicznej: byli oni w stanie przedstawić pierwszy w pełni funkcjonalny i skuteczny piec tunelowy opalany węglem dla porcelany o imponującej całkowitej długości 64 metrów (209,97 ft). Ze względu na wybitne zasługi dla branży, w połączeniu z jego pracą społeczną,Egmont Tielsch otrzymał nagrodę Roten Adlerorden IV. Klasse ("Medal Czerwonego Orła IV klasa") i podniesiony do parostwa.

Jego nowy tytuł i nazwisko Ritter und Kommerzienrat Egmont von Tielsch dał firmie kolejny impuls w sprzedaży, aw 1913 roku firma osiągnęła szczytową liczbę pracowników, zatrudniając 1500 pracowników, w tym 270 garncarzy i 110 dekoratorów. Krótko przed wybuchem pierwszej wojny światowej w 1914 r. Katalog produktów wepchnął 1637 sztuk porcelany.Można sądzić, że jego liczba nie jest imponująca, ale należy pamiętać, że dzbanek do kawy został policzony jako "jeden kawałek", nawet jeśli był dostępny w 196 odmianach (w tym wszystkie różne rozmiary i dekoracje).

Przedsiębiorstwo udało się bardzo dobrze przejść przez lata wojny do 1917 r. Urzędnicy miejscy orzekli, że Tielsch powinien zmniejszyć swoją zdolność do 60 procent, aby zachować zasoby. Aby zrekompensować utratę dochodów, powinien także pomyśleć o zmianie firmy na korporację, o czym i tak myślał Egmont .

Porzellanmanufaktur / Porzellanfabrik C. Tielsch & Co. AG (1917 do 1932 r.)

Po zmianie statusu firmy niektórzy znani ludzie stali się udziałowcami korporacji, podobnie jak samreżyser Georg Faist . Innym udziałowcem był dom bankowy prowadzony przez Arnold braci, z Bankhaus Gebrüder Arnold w Dreźnie, który również należącego części kancelarii ⇒Porzellan- und Feinsteingutfabrik Max Roesler w Rodach (Bawaria). Wreszcie był Hugo Auvera , sam jeden z dyrektorów firmy CM Hutschenreuther w Hohenberg (Bawaria).

Firma Auvera miała duży wpływ na firmę, na przykład produkty CM Hutschenreuther sprzedawane pod nazwą "Black Knight" (własność amerykańskiego importera Grahama i Zengera ) z dodatkiem "Waldenburg Studios" zostały faktycznie wyprodukowane przez fabrykę Tielsch . W tej konstelacji firma prosperowała do czasu krachu na giełdzie w 1929 roku, kiedy prawie wszyscy klienci nie byli w stanie zapłacić za swoje zamówienia. A to zaowocowało trudnością firmy, która zmuszona była powoli zmniejszać zatrudnienie do około 1200 osób w 1930 roku. W tym samym roku zmarł Egmont von Tielsch, a jego miejsce w radzie nadzorczej przejął jego syn , Herbert von Tielsch .

Porzellanfabrik Tielsch & Co., Abteilung der CM Hutschenreuther AG (1932 do 1945 r.)

W 1932 roku Tielsch połączył się z Hutschenreuther(kolejna decyzja pod wpływem Hugo Auvera ), a fabryka w Altwasser stała się częścią firmy CM Hutschenreuther , nadal utrzymując pracowników na stałej liczbie 1200 pracowników. Wszystko szło dobrze przez następne kilka lat, ale 8 maja 1945 roku miasto Waldenburg zostało zajęte przez wojska rosyjskie i znalazło się pod rządem polskim.

Rodzina Tielschów uciekła, tracąc zamek "Reußendorf"; CM Hutschenreuther AG stracił cały obiekt w Altwasser i został zmuszony do rozszerzenia ⇒Porzellanfabrik CM Hutschenreuther AG Niederlassung Arzberg fabrykę w celu zrekompensowania utraty zdolności produkcyjnych.Fabryka nadal używała znaku, który zawierał inicjały "CT" z orłem przez krótki czas.

Polska Fabryka Porcelany Tielsch (1945 do 1952 r.)

Początkowo części obiektu zostały rozebrane na rozkaz Rosjan, ale potem zakład kontynuował produkcję przy pomocy kilku pozostałych niemieckich robotników. Teraz pod polskim nadzorem i prowadzony przez Jana Kachniewicza , użyli jednego z ostatnich znaków Tielsch z dodatkiem "Made In Poland" do 1952 roku, kiedy obiekt został całkowicie znacjonalizowany. Użyli też znaku "Tielscha Wałbrzycha", który wprawia w zakłopotanie niektórych ludzi, ale należy pamiętać, że miasto Altwasser zostało przyłączone do miasta Waldenburg w 1920 roku.

Zakłady Porcelany Stołowej Wałbrzych (1952 do 1992)

Udział państwa w biznesie zapewniał finansowanie na badania i odnowienie starszej technologii, a przez następne czterdzieści lat obiekt był jednym z głównych miejsc produkcji polskiej porcelany i zdołał uzyskać bardzo dobrą międzynarodową reputację dzięki swojej jakości i umiejętnościom rzemieślniczym. .

Zakłady Porcelany Stołowej Wałbrzych SA (1992 do 2007 r.)

Od 1992 r. Obiekt został reprywatyzowany i przekształcony w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Głównymi udziałowcami są rodziny Świerczyński i Kulakowski , które od dawna zajmowały się biznesem jako pracownicy i dyrektorzy. 15 proc. Akcji pozostało w rękach polskiego państwa.

Fabryka Porcelany Wałbrzych SA (2007 do ...)

Firma została w pełni sprywatyzowana w 2007 r. Od tego czasu firma odnosi względne sukcesy, próbując obronić swoją pozycję przed zagraniczną konkurencją, zwłaszcza z Chin.

R 10 / 491