Tytułowe „między” (kryjące w sobie pojęcie twardej i miękkiej granicy, przekroczenia, liminalności) oraz idee „Swój”, „Inny”, „Obcy” stały się kluczowymi pojęciami czy wspólnymi mianownikami spinającymi całą serię. Dominantą pierwszego tomu był problem samego artystycznego medium, formy, próba teoretycznego określenia wzajemnych relacji i związków między sztukami teatru i filmu. Z kolei drugi „Napięcie i poznanie. O inter-, multi- i transkulturowej komunikacji w sztukach widowiskowych” miał już — w dalszym ciągu dość obszerny — rys tematyczny. Trzecia część jest poniekąd doprecyzowaniem koncepcji poprzednich, z czego wynika jej nieco inny charakter, zmierzający bardziej w stronę ujęć analitycznych niż syntezy.
– Fragment pochodzi ze „Wstępu”