Mentos po przeprowadzce kolegi Wacka do swojego domu zaszczyca opiekunkę coraz częściej swoim widokiem.
A dlaczego tak się dzieje? No cóż, Mentosik to po prostu wielkie kocie strachajło.
Kocha koty, przytula się do nich i z nimi łobuzuję, ale człowieka nie uważa za „swojego” i trzyma się w bezpiecznej odległości. Odległość jest uzależniona od tego czy człowiek coś od niego chce, czy to najpiękniejsza z pór dnia – karmienie.
To drugie jest bardziej dla niego akceptowalne.
Kocurek odnajdzie się w domu w towarzystwie kocich kumpli.
Tylko nie ma ochoty na bliższe kontakty z człowiekiem.
Taki jest i należy to zaakceptować, choć zdajemy sobie sprawę że z takim charakterem nie ma dużych szans na adopcję. Gdyby jednak ktoś szukał kociego przyjaciela dla swojego kota nie oczekując nic w zamian to Mentosik jest idealnym kandydatem.
A my cały czas nie tracimy nadziei, że może kiedyś pewnego dnia Mentos uzna, że ludzie to jednak troszkę fajni są …
Mentosik trafił do nas jako młode kocię. Nigdy nie przejawiał jakiejś głębszej miłości do ludzi.
Cuda się jednak zdarzają i pozostaje nam się tego trzymać.
Mentos czeka na odpowiedni dom, który rozumie co w duszy wypłoszkom gra.