Marshall to pies wyjątkowy – pięknie zna komendy „siad”, „łapka”, był domowym pupilem i wie, czym jest życie u boku człowieka. To właśnie dlatego teraz tak strasznie cierpi.
On ogromnie pragnie bliskości, dotyku i poczucia, że znowu do kogoś należy.

Do tego jest ślicznie umaszczony – jak z bajki, jakby ktoś namalował go pędzlem z największą starannością.

On bez człowieka usycha… Patrzy w oczy tak, jakby chciał powiedzieć:
„NIE DAM RADY W SAMOTNOŚCI".

Jeszcze niedawno miał swój kocyk, swoje zabaweczki, znajomy zapach domu.
Miał codzienność, w której był ktoś, kto należał tylko do niego.
Niestety oddano go do schroniska na skutek zmiany życiowej sytuacji.
Dziś nie ma nic.
Tylko zimne kraty, beton pod łapkami i czekanie – dzień po dniu – aż ktoś go zauważy.

Marshall ma zaledwie rok, a już przeszedł przez stratę, która złamała mu serce.

Za kratami jest mu potwornie ciężko. Kocha ludzi całym sobą – do każdego podchodzi z otwartością, przytula się, szuka kontaktu, wpatruje się w oczy, jakby chciał zapamiętać ciepło ich spojrzenia na dłużej.
Jest spragniony obecności, wspólnego bycia – tego, co dla psa jest całym światem.

To jeszcze dzieciak – ma około roku, szczupły, na długich łapkach, waży 16–18 kg.
Nie zasługuje, by resztę młodości spędzić w miejscu, gdzie każdy dzień jest taki sam, a nadzieja coraz słabsza.

Potrzebuje domu TERAZ.
Sam, za kratami, gaśnie… Nie pozwólmy na to.

Kontakt do wolontariuszki: 50********29
woj. opolskie, okolice Namysłowa
Szuka domu w całej Polsce l.