Zapytaj o przedmiot przez zakupem !!! Czasami może się zdarzyć że nie wszystkie przedmioty są na stanie. Aby uniknąć pustych zakupów rekomendujemy abyś zapytał o dostępność przedmiotu przed zakupem przez formularz OLX:

Starożytna Wojna VIII.6

Temat: Rzymski podbój Grecji

Temat: Joseph Hall, Rzymski podbój Grecji – wprowadzenie historyczne

Od północnych rzek i równin Macedonii po południowe serce półwyspu – wśród którego poszarpane góry i płaskowyże gnieździły się czcigodne poleis starożytnej Grecji – niezliczone królestwa, państwa-miasta, ligi i plemiona na zmianę walczyły o dominację i przetrwanie w strumieniu ciągle zmieniających się sojuszy. W ten świat, już starożytny przed ich przybyciem, wbiła się młoda republika rzymska, która choć na początku stosunkowo nieznana, ostatecznie zdominowała region niegdyś tak zaciekle niezależny.

Źródło: Michael J. Taylor, Pomnik Pydny w Delfach – wykuty w kamieniu

Po pokonaniu i schwytaniu Perseusza, ostatniego króla Macedonii, oraz narzuceniu powojennego osadnictwa, Aemilius Paullus wyruszył w wielką podróż po Grecji, będącą połączeniem pielgrzymki religijnej, badań cesarskich i zasłużonych wakacji. Jego trasa nieuchronnie obejmowała wielkie panhelleńskie sanktuarium Apolla w Delfach i tam, pośród innych pomników, patrzył na kolumnę, którą zbudował dla siebie Perseusz, na szczycie stanowiącą platformę, na której stał królewski posąg. Paullus natychmiast nakazał przeróbkę niekompletnej kolumny na pomnik dla siebie i zainstalowanie własnego posągu w miejscu podobizny obalonego króla.

Temat: Gabriel Baker, Reakcje Greków na wojny rzymskie - Najpodlejsza przemoc i bezprawie

W 200 rpne Republika Rzymska po raz drugi wypowiedziała wojnę królowi Macedońskiemu Filipowi V. Chociaż siła Macedonii spadła od panowania ich najsłynniejszego monarchy, Aleksandra Wielkiego, Filip nadal był potężny i utrzymywał ścisłą kontrolę nad Grekami na południu poprzez sieć sojuszy, garnizonów i ufortyfikowanych miast. Chcąc poluzować tę kontrolę i rozciągnąć zasoby wroga, rzymskie siły ekspedycyjne szybko przekroczyły Adriatyk, uderzając w cele w całej Grecji i sąsiednich regionach. Przed końcem roku wielu Greków widziało legionistów przemierzających ich pola i żagle rzymskich okrętów wojennych falujące na ich wodach.

Rekonstruktor: Jasper Oorthuys, Dwaj rzymscy legioniści Republiki – Żołnierze Rzymu

Wszyscy natychmiast rozpoznają republikańskich żołnierzy rzymskich po prawej stronie. Kolczuga, krótki miecz, hełm, tarcza i nie zapominajmy o caligae, oznaczcie tych ludzi jako legionistów. Uchwycenie ich chronologicznie wymaga sprawdzenia ich zestawu.

Temat: Owen Rees, Ostatni z Greków – Filopoemeni

W czasach, gdy historia Grecji tradycyjnie rzucana jest w cień jej macedońskich zwierzchników, mały promyk światła pojawia się w życiu i karierze jednego z największych innowatorów w dziedzinie działań wojennych, jakie wytworzyło którekolwiek z greckich państw. Philopoemen nie wyróżnia się jako najlepszy ze złej grupy. Był człowiekiem odpornym, hartem ducha i przebiegłością, który za ułamek budżetu dorównywał militarną pomysłowością generałów, takich jak Ifikrates i Aleksander Wielki. Był kochany przez Greków, szanowany przez Rzymian, a wrogowie budzili w nim strach. Najwyższy czas, aby jego historia stała się szerzej znana.

Temat: Michael Park, Bitwa pod Cynoscephalae, 197 p.n.e. – Psie głowy

Mgła, choć opadła ze szczytów grzbietów, otuliła ziemię i przetoczyła się do doliny Enipeus na południu. Choć krzyki i krzyki walczących słychać było ze zboczy, niewiele można było dostrzec. W swoim obozie król Macedonii Filip V wahał się, czy się zaangażować, czy wycofać. Iliryjczyk i najemny tureoforoj – wszystkie jego oddziały pomocnicze oprócz Traków – a także ponad połowa jego kawalerii, brały udział w nasilającej się potyczce, która przekształciła się w bitwę o wyżyny Cynoscephalae (Głowy Psów), grzbiet stromych wzgórz z równoległymi skrajniami wystającymi na równinę Farsalus.

Temat: Ruben Post, Broń, zbroja i społeczeństwo greckie - Broń czyni człowieka

Dla Greków epoki żelaza i okresu archaicznego broń była jednym z najpotężniejszych symboli ich miejsca w społeczeństwie. Elity otwarcie nosiły broń w życiu codziennym i dekorowały swoje domy kosztowną bronią, podczas gdy większość biednych walczyła jakąkolwiek podstawową bronią, jaką tylko mogli wyprodukować lub zdobyć. Zbadanie roli broni w społeczeństwie ma równie duże znaczenie dla historyka greckiego państwa-miasta z późnego okresu klasycznego i wczesnohellenistycznego.

Temat: Sidney E. Dean, Wyposażenie wojen rzymsko-macedońskich – Pilum kontra szczupak

Ostateczne zwycięstwo Rzymu w wojnach z Macedonią przypisuje się doskonałej organizacji i taktyce. Organizacja i taktyka są nierozerwalnie powiązane z uzbrojeniem i opancerzeniem każdego walczącego. Wszechstronność i elastyczność legionów była możliwa dzięki rzymskiej broni i tarczom, które pozwalały żołnierzom szybko przechodzić od jednego zagrożenia do drugiego oraz pokonywać trudny teren bez rozbijania szyku. Poleganie na szczupakach jako głównej broni ofensywnej Macedonii sprawiło, że ich armia była nieporęczna, co legiony szybko wykorzystały.

Oferta specjalna: Alberto Pérez Rubio, Kobiety i działania wojenne w późnej epoce żelaza – Walcz jak kobieta

Połowa wojowników to kobiety! Dziewczęta tarczowe nie są mitem! Po sukcesie serialu telewizyjnego Wikingowie szeroko nagłośniono, choć w zniekształcony sposób, artykuł Shane’a McLeoda z 2011 r., w którym zbadano stosunek płci wśród migrantów nordyckich do wschodniej Anglii. McLeod porównał dowody kostne z kilku pochówków z wyposażeniem grobowym, potwierdzając, że kobietę można pochować z męskimi przedmiotami, takimi jak broń, co jest już powszechnie uznane wśród archeologów.

Oferta specjalna: Matthew Beazley, Kampanie Julianów przeciwko Niemcom - Odzyskanie Galii Wschodniej

Flawiusz Klaudiusz Julianus (Julian) został mianowany Cezarem przez cesarza Konstancjusza II w roku 355. Przed nominacją Julian nie zajmował żadnego wcześniejszego stanowiska politycznego ani wojskowego. Był jednak jednym z ostatnich żyjących krewnych Konstancjusza. Cesarz walczący na wschodzie potrzebował kogoś, kto zajmie się kwestiami granicznymi wzdłuż Renu. Zbyt długo Niemcy napadali i mieszkali w Galii bez żadnych rzeczywistych represji.