Zapytaj o przedmiot przez zakupem !!! Czasami może się zdarzyć że nie wszystkie przedmioty są na stanie. Aby uniknąć pustych zakupów rekomendujemy abyś zapytał o dostępność przedmiotu przed zakupem przez formularz OLX:

Magazyn Ancient Warfare, tom IX.6 – Następstwa bitwy Temat: Josho Brouwers, Następstwa bitwy – Wprowadzenie historyczne Kiedy myślimy o działaniach wojennych w starożytnym świecie, pierwszą rzeczą, która prawdopodobnie przychodzi na myśl, są obrazy mężczyzn w zbrojach, walczących między sobą. Bitwa zwykle przyciąga wiele uwagi i odbyło się wiele gorących dyskusji na temat natury i mechaniki walki. Dla porównania, zainteresowanie tym, co dzieje się po rozstrzygnięciu bitwy i opadnięciu kurzu, jest często mniejsze. Jednak następstwa konfliktu są nie mniej interesujące niż sama walka, jak pokaże to wydanie magazynu Ancient Warfare. Źródło: Friedrich Wilhelm Miesen, Łupy wojenne w starożytnej Grecji – Łupy wojenne Wojna dla starożytnych Greków była zjawiskiem powszechnym. Dla ludności cywilnej wojna była niestabilną mieszaniną trudności, w tym ryzyka ograbienia przez przechodzące armie. Dla tych, którzy służyli swojemu miastu lub królowi, bitwa oznaczała ryzyko odniesienia ran lub śmierci w pojedynku lub w klaustrofobicznym przemieszaniu się formacji falangi. Ci, którzy przeżyją, staną w obliczu zniszczeń na polu bitwy. Tutaj, na polach, na których zakończyła się rzeź dnia, zwycięska strona przeszukiwała i zbierała ubrania, zbroje, broń i inne kosztowności z ciał zarówno przyjaciół, jak i wrogów. Temat: Sidney E. Dean, Germańskie ofiary z ludzi po bitwie – ciała bagien i połamane ostrza
Ceremonie religijne po bitwie zawsze były integralną częścią działań wojennych. Ci, którzy przeżyją, dziękują swojemu bogu lub bogom za oszczędzenie im życia, zwycięzcy cieszą się z ich boskiej łaski, a przegrani modlą się o lepszy los następnym razem. To, co różni się w zależności od epoki i kultury, to formy kultu po bitwie. Przysięgi zachowania, libacje wina, poświęcenie świątyń – wszystko to wydaje się wystarczająco cywilizowane. Jednak zbyt często wyrazy wiary ukazywały ciemniejszą stronę. Kiedy germańscy bogowie inwestowali w sprawę zwycięzców, chcieli swojej części łupów – innymi słowy ofiary. Temat: P. Lindsay Powell, Świętuj zwycięstwo na sposób augustowski – trofeum, z którego jesteś dumny. Po bitwie zwycięskie wojska rzymskie wznoszą szereg zdobytej broni i zbroi i dedykują je z wdzięcznością bogom. Po bitwach pod Akcjum i Aleksandrią, które wyeliminowały jego rywali, Cezar August przekształcił tymczasowe eksponowanie łupów wojennych w trwałe symbole – umieszczane na monetach, inskrypcjach i pomnikach publicznych – aby uczcić chwałę swoich podbojów i pokoju osiągniętego dzięki nim. Temat: Mark McCaffery, Bramy Janusa - Geminae Belli Portae
W następstwie zwycięstwa nad Antoniuszem i Kleopatrą w sierpniu 30 roku p.n.e. senat Rzymu udzielił Oktawianowi licznych wyrazów pochwały i nagrody, wśród których znalazł się między innymi jego nowy tytuł Augusta. Niektóre z nich zostały grzecznie odrzucone przez nieobecnego zwycięzcę, który pozostał we wschodniej części Morza Śródziemnego, rozwiązując problemy aż do następnego lata. Jednak według Dio Kasjusza (51,20) dekretem, który najbardziej zadowolił Oktawiana, była decyzja podjęta przez senat pod jego nieobecność o zamknięciu bram Janusa, co nastąpiło podczas ceremonii podjętej 11 stycznia 29 roku p.n.e., jak zanotował Verrius Flaccus w Fasti Praenestini. Temat: Gareth Williams, Pogrom i kapitulacja w starożytnej Grecji – Ucieczka. Jaki był protokół po rozpoczęciu starcia hoplitów z tymi, którzy uciekli lub poddali się? Czy istniały niepisane prawa lub zwyczaje, które dyktowały działania Greków podczas końcowych etapów bitwy? Czy wojna hoplitów była zdominowana przez takie konstrukty, czy też można było je unieważnić bardziej pragmatycznymi celami? Temat: Cezary Kucewicz, Martwi wojenni w starożytnej Grecji – zwyczaje przodków Po bitwie ci, którzy przeżyli, musieli kontemplować niesamowity spektakl. Stanęła przed nimi scena zniekształconej ludzkości: pole połamanych ciał, porzuconej broni i żałobnych krzyków rannych i umierających. Ptaki krążyły wyczekująco nad głowami, podczas gdy psy chętnie grzebały na obrzeżach. Samo pole było usiane trupami obu stron, teraz nie do odróżnienia w ich wspólnym i ostatecznym losie. Rzeczywiście, starożytni Grecy oferują nam złożony obraz chwały i triumfów wojny, ale niewiele scen uderza współczesnego czytelnika tak mocno, jak patos następstw bitwy. Temat: Owen Rees, Niewypowiedziane powroty do domu w starożytnej Grecji – Zagubiony Nostoi Wszyscy żołnierze wracają do domu. Jest to rzeczywistość, z którą na przestrzeni dziejów musieli się zmierzyć wszyscy, którzy przeżyli wszystkie konflikty – wszyscy żołnierze muszą wrócić do domu. Od parad zwycięstwa Cesarstwa Rzymskiego po triumfalne marsze Napoleona, obraz zwycięskiego powrotu do domu jest synonimem potęgi militarnej i dominacji. W klasycznej Grecji, kraju i okresie, w którym ubóstwiano wojskowego – a w szczególności hoplitę – obrazy powrotu do domu, zwycięstwa oraz dumy i chwały odczuwanej przez jednostkę lub państwo, powinny być liczne. Tak się jednak nie stało. Specjalne: Arnold Blumberg, Pretorianie w czasach Republiki Rzymskiej – osobisty ochroniarz rzymskich generałów. Gwardia Pretoriańska doszła do władzy w późnej Republice, stając się najbardziej znaną i kontrowersyjną jednostką armii cesarskiej. Jego nazwa stała się synonimem intrygi, chciwości, spisku, zdrady i zabójstwa. Szybko zajmując status prawdziwej władzy stojącej za imperialnym rzutem, był odpowiedzialny za obalenie, porzucenie lub zamordowanie piętnastu z 48 cesarzy w okresie od 27 p.n.e. do 305 r. n.e. Jednak pierwotny cel Gwardii Pretoriańskiej, przynajmniej od III wieku p.n.e., był daleki od brutalnej historii, którą ostatecznie pozostawiła. Debata: Michael J. Taylor, Spojrzenie na formację rzymskiego klina - Co to był klin? Niemal każdy zbiór rzymskich rekonstruktorów nieuchronnie wiąże się z tym, że grupa Rzymian formuje się w leniwe V i szarżuje przez pole. Ta demonstracja zakłada odtworzenie rzeczywistej taktyki rzymskiej piechoty, klina lub klina. Klin jest atrakcyjny dla rekonstruktorów po części dlatego, że można go wykonać przy niewielkiej liczbie członków: podczas gdy do wykonania przyzwoitego testudo potrzeba co najmniej szesnastu osób, do klina wystarczy grupa około pięciu wytrzymałych dusz. Cuneum facite to jedno ze stałych poleceń w łacińskim podręczniku musztry słynnych gronostajowych strażników ulicznych.