Listy starego diabła do młodego C.S. Lewis THE SCREWTAPE LETTERS
Tytuł oryginału THE SCREWTAPE LETTERS
Stan bardzo dobry widoczny na zdjęciach
First published in English in 1952 by Geoffrey Bles, in 1955 by Fontana Books in 1955 and in 1977 by Fount Paperbacks, an imprint of Harper-Collins Publishers.
2005 by Media Rodzina, wydanie 24.
C.S. Lewis, właściwie Clive Staples Lewis, pseud. Jack (ur. 29 listopada 1898 w Belfaście, zm. 22 listopada 1963 w Kilns) – brytyjski pisarz, filozof i filolog. Znany jest ze swoich prac na temat literatury średniowiecznej, dzieł krytycznoliterackich oraz z zakresu apologetyki chrześcijańskiej, jak również cyklu powieści fantastycznych Opowieści z Narnii.
Był jednym z najbliższych przyjaciół J.R.R. Tolkiena, wraz z którym wykładał na wydziale literatury angielskiej na Uniwersytecie Oksfordzkim. Wspólnie należeli do literackiej grupy Inklingów. Częściowo ze względu na wpływ Tolkiena, a także lektury Gilberta Keitha Chestertona Lewis wrócił do praktyk religinych. Przemiana ta miała wielki wpływ na jego twórczość.
Mam takie wrażenie, że istnieje pewna uniwersalna instrukcja obsługi człowieka.
Rodząc się dostajemy do ręki zeszyt. Ten zeszyt – wierzyć lub nie – zapiszemy przede wszystkim naszymi błędami. Pomyłkami. Niechcianymi słowami, których żałujemy do dziś i pięknymi chwilami, po których została tylko lekka mgiełka.
Zastanawiam się, czy gdyby każdemu włożyć zamiast pierwszej strony kartkę z napisem „instrukcja obsługi – będziesz żałować, jeśli się nie zastosujesz” to czy jest szansa, ze na tych kartkach będzie choć trochę więcej dobrych, niż złych doświadczeń?
Mam wrażenie, że streszczenie książki „Listy starego diabła do młodego” mogłoby być właśnie taką kartką. Lewis w przezabawnej satyrze wytknął wszystkie przywary
i mechanizmy rządzące ludzkością. Pokazał, już 80 lat temu, że jako gatunek
ludzki wciąż wchodzimy do tej samej rzeki. A choć mosty, które próbujemy nad nią

budować są ładniejsze, to wcale nie są bardziej użyteczne.
O czym są „Listy starego diabła do młodego”?

Po raz pierwszy opublikowana w lutym 1942 r. napisana jest w formie listów od

starszego demona Krętacza do jego siostrzeńca Piołuna, młodszego kusiciela.

Celem młodego diabła jest kuszenie przypisanego mu człowieka w taki sposób, by

po zakończeniu żywota bezapelacyjnie trafił do piekła. Jak możecie się domyślać,

praca w piekle łatwa nie jest, a przełożeni do wyrozumiałych nie należą. To, co

więc czytamy, to upomnienia i instrukcje, w jaki sposób Krętacz powinien

podchodzić do ludzi, żeby z powodzeniem sprowadzić ich dusze na manowce.

Właśnie w ten sposób Lewis przedstawiają nam typowe ludzkie życie, ze wszystkimi

jego pokusami i upadkami, ale widziane z diabelskiego punktu widzenia. W 31

listach Krętacz daje Piołunowi szczegółowe porady na temat różnych metod

podważania bożych słów i promowania porzucenia Boga. Piołun zaś zdaje mu pełne

sprawozdania z postępów swoich działań, a przy każdej próbie kuszenia odkrywa

przed nami kolejne ludzkie przywary i niedoskonałości.
Przedmowa do wydania dwudziestego czwartego
I isty Screwtape'a opublikowano w czasie II wojny światowej w czasopiśmie

„Guardian" (które obec-nie już się nie ukazuje). Mam nadzieję, że nie przy-

spieszyły końca tego czasopisma, ale na pewno po-zbawiły go jednego ze stałych

czytelników. Pewien wiejski duchowny napisał do redaktora czasopisma, że

rezygnuje z prenumeraty, a uzasadnił to tym, że „znaczna część porad udzielanych

w tych listach wy-dawała mu się nie tylko błędna, lecz zdecydowanie

diaboliczna".
Generalnie jednak Listy spotkały się z przyjęciem, o jakim nigdy nie śniłem.

Recenzje były albo pochwal-ne, albo pełne takiej irytacji, jaka przekonuje

autora, że trafił w sedno; liczba sprzedawanych egzempla-rzy była od początku -

według moich kryteriów ogromna i nadal utrzymuje się na takim poziomie.
Oczywiście, powodzenie sprzedaży nie zawsze od-powiada temu, czego autorzy

oczekują. Gdyby wnio-skować o poczytności Pisma Świętego w Anglii na podstawie

liczby sprzedawanych egzemplarzy, można by dojść do bardzo błędnych wniosków.

Podobnie zachowując wszelkie proporcje ma się sprawa z Listami Screwtape'a.

Jest to rodzaj książki, którą obda-rowuje się chrześniaków: rodzaj lektury,

która bywa czytana na głos podczas dni skupienia. Jest to nawet, co zauważyłem z

gorzkim uśmiechem, rodzaj lektu-ry grawitującej w kierunku gościnnych pokoi

sypial-