Legitymacja podoficera 500 Bataliony spadochronowego SS
500 Batalion Spadochronowy SS powstał w latach 1942–1943 w ramach rozbudowy Waffen-SS na osobisty rozkaz Adolfa Hitlera. Jednostkę formowano w Chebie w Protektoracie Czech i Moraw. Początkowo batalion był jednostką ochotniczą, z czasem stał się jednostką karną – stan uzupełniano żołnierzami, którzy dopuścili się przewinień regulaminowych. Batalion składał się z trzech kompanii spadochronowych, kompanii broni ciężkiej i kompanii dowodzenia.

Na wiosnę 1944 roku batalion skierowano do walki z partyzantami w Bośni, Hercegowinie i Czarnogórze. Jednak już w kwietniu jednostkę wycofano na poligon Mataruška Banja w związku z przygotowaniami do wielkiej akcji przeciwpartyzanckiej, której celem było zlikwidowanie przywódcy jugosłowiańskiej komunistycznej partyzantki, Josipa Tity. Akcja rozpoczęła się 25 maja 1944 roku. Oddziały Tity stawiły zacięty opór, a akcja zakończyła się niepowodzeniem: Tito uciekł, lecz w ręce niemieckie dostał się jego nowy mundur marszałkowski i buty do konnej jazdy.

W czerwcu 1944 roku batalion przerzucono na front wschodni. Walczył w Wilnie, okolicach Rygi i Jełgawy. Następnie żołnierze batalionu walczyli o Rosienie na Litwie, gdzie ich oddział poniósł olbrzymie straty. Ostatecznie resztki batalionu wycofano do Wagram koło Wiednia, gdzie zostały włączone do nowo utworzonego 600 Batalionu Strzelców Spadochronowych SS.
oraz odznaka za Walkę z Bandami ustanowiona w 1944 r i odznaka Policji SS Gestapo nr 112