„Warto, żeby szerszej zobaczono, że mamy tu swoją wrażliwość i wielkie kulturalne bogactwo. Nie mamy kompleksów. Zakompleksionych zapraszamy do nas” — mówi Marian Kisiel, poeta i literaturoznawca z Uniwersytetu Śląskiego w wywiadzie otwierającym dział Ars Silesiae. Tematem, który szczególnie interesuje nas w tym numerze, jest bowiem Śląsk i jego kultura. Pytamy, czym różni się od tej, którą tworzy się w innych rejonach Polski i badamy, skąd biorą się nieporozumienia pomiędzy „centralą” a Śląskiem.

W dalszej części Andrzej Szpulak przypomina dzieła Kazimierza Kutza, a Marta Kwaśnicka omawia jedną z ostatnich premier w Teatrze Śląskim – głośnego Dracha Szczepana Twardocha w reżyserii Roberta Talarczyka. Sam reżyser, a zarazem dyrektor Teatru Śląskiego, w rozmowie z Markiem Trojanem opowiada o swojej wizji teatru lokalnego: „Chcemy, żeby widzowie po obejrzeniu spektaklu czuli się lepsi, przeżyli szczególne katharsis, które sprawi, że powiedzą o sobie «jesteśmy niezwykli». Bo jak ktoś im mówi «wy jesteście jak Indianery w rezerwacie», to może to jest obraźliwe, ale z drugiej strony też ich indywidualizuje”. Zagadnienie odrębności literatury pisanej na Śląsku badamy za sprawą eseju Magdaleny Pospieszałowskiej oraz tekstu Jakuba Skurtysa, który przybliża działalność Instytutu Mikołowskiego w dwudziestolecie jego istnienia.

W dziale Ars Poetica swoją sztukę pisania prezentują Wojciech Brzoska, Waldemar Jocher, Zbigniew Machej i Jarosław Jakubowski, którego dramat Buława — wraz ze szkicem Katarzyny Wójcik na jego temat — również znalazł się w tym numerze. Wiersze Brzoski i Jochera przeczytać można w dziale Liryka obok twórczości Anny Adamowicz (opatrzonej szkicem Moniki Glosowitz), Adama Pluszki (o którego wierszach pisze Dawid Kujawa), Jana Barona (w towarzystwie tekstu Ewy Bartos) oraz fragmentów „poemiksu” Joanny Mueller i Joanny Łańcuckiej opisanych przez Przemysława Rojka.

Łukasz Orbitowski prezentuje fragmenty nowej powieści Kult, a Piotr Wojciechowski trzy opowiadania ze zbioru Przebierańcy i przechodnie. Całość domyka wnikliwy esej Pauliny Dąbkowskiej na temat twórczości i postaci wielkiego artysty, Zdzisława Beksińskiego, którego prace stanowią o sile oprawy graficznej pierwszego numeru „Nowego Napisu”, wydanego już pod egidą nowo powstałego Instytutu Literatury.