„Rogaty album”, to tragikomedia w 9 aktach godna mistrzów absurdu!

Rebeliant. Od zawsze i na zawsze w muzycznym nurcie społeczno-politycznym. Grubą kreską na pięciolinii paradokumentujący tych na przeważającym rozmiarami marginesie społeczeństwa, którzy w alkoholowym zwidzie marzą o wyimaginowanej zielonej wyspie, na której kupią dziecku… rowerek. Mentalnie ma… rogatą duszę. I bigla… w muzyce, którą z zawadiackim poczuciem humoru żongluje „po amerykańsku” od hard rocka po swojskie disco-polo.

Pastisz, to jego muzyczne znamię!
Odkąd 35 lat temu założył skórę, po stronie godności. Niemiłosiernie szczerze punktujący cywilizowany świat zmierzający z prędkością pendolino do punktu krytycznego, jak polish version easy rider , paranoidalnie pędzący w chocholim transie w rytm hard rocka… prosto w drzewo.

W jądro otchłani bezsensu, a celem była… galaktyka miłości. Gdzieś tam czekała jakaś Zośka, Maryna, Hela... I do każdej jechał z darami, choćby z Ameryki!

Wiara, nadzieja i przede wszystkim miłość, to osobny temat w twórczości tego Artysty.
Od tej duchowej po tę cielesną, od tej wakacyjnej po tę na wieki wieków, nic nie boli tak jak miłość więc każdą jej formę bezkompromisowo obnaża do kości patologii, apatii serca, ostatniej toksyny krwi i obławy umysłu. Rząd i obywatele, kościół i wierni, mężowie i żony, rodzice i dzieci…

Persyflaż, to jego twarz publiczna. Bo tutaj jest jak jest. Wierny sobie, bezsens życia wyautowanych dedykuje od lat elitom, formacjom, rządzącym. Nie zważa na sądy, hejty, wyrywane z kontekstu hasła bombardujące od Stoczni po Wawel bo w sercu ma falochron, za który emigruje w każdej wolnej chwili. Na tym falochronie, jakiś młody punkowiec dawno temu napisał: koniec serca za zakrętem więc o nic nie pytaj bo za tym zakrętem jest już tylko czysta miłość.

„Rogaty album”, to płyta dla buntowników nie bez powodu!