„Oczami duszy”

Książka jest plonem podróży do Tybetu, podróży duchowej, w której autor opisuje swoje przeżycia, uczucia i przemyślenia. To bardzo osobisty zapis z wyprawy, pokazujący przemianę bohatera.
Rzadko możemy się spotkać z taką szczerością, wręcz spowiedzią. Ludzie lubią pokazywać siebie z dobrej strony, dobrze to widać w mediach społecznościowych, tę gorszą ukrywają skwapliwie. Autor robi dokładnie odwrotnie – przygląda się swoim słabościom, porusza bolące tematy, o których inni woleliby zapomnieć i schować je głęboko, zwłaszcza w tak pięknym miejscu.
Autor pisze o tym w ten sposób: „Żeby pokochać siebie, musiałem najpierw być zimnym draniem. Popełniłem wiele błędów, straciłem wiele szans, doświadczyłem wielu porażek, ale z tego powstałem. Dzięki temu zrozumiałem, kim jestem. To jest moja historia. Dzisiaj jestem pyłkiem wszechświata, ale i człowiekiem świadomym kilku wymiarów, w których żyję, swojej duszy i źródła.”
Książka mówi o ważnych dla nas sprawach: o miłości, nadziei, życiu, ale również o smutku, strachu i śmierci. Mówi o wolności i niewoli umysłu, a także o duszy, o wytyczaniu własnych granic. Odpowiada na pytania, które sobie zadajesz, ale i na te, których boisz się zadać.
Czytając tę książkę poczujesz wdzięczność, że ktoś zdobył się na odwagę napisania tego, że to nie musisz być Ty, że nie musisz o swoim cieniu mówić całemu światu. Może sprawiła to święta góra Kajlas, do której udał się autor książki i której piękne zdjęcia możemy w niej podziwiać. To ważny element książki – zdjęcia wprowadzają nas w odpowiedni klimat, dzięki któremu może i do nas przemówi święta góra.