Nowa książka "Mistrzowie Polskiego Kabaretu" autora Sławomira Kopera.

Kiedy przycisną nas bieda, kryzys i ból istnienia, na przekór wszystkiemu uciekamy w świat żartu i beztroski. Ruszamy do kabaretu, by zobaczyć, jak artyści kpią w żywe oczy z tych, którzy zgotowali nam kłopoty.

Jest tam wszystko: piosenka, poezja i pieprzny dowcip. Nie dziwota, kabaret" to przecież nazwa zestawu naczyń z przyprawami - sól z pieprzem, coś dla smaku. Dla każdego coś milego.

Polski kabaret mocno się zmienił przez ponad stulecie swojego istnienia. Zaczęło się od krakowskiego Zielonego Balonika wzorującego się na paryskich scenach Montmartre'u.

Z kolei w Polsce międzywojennej kabaret przybrał formę teatrzyku oscylującego między rewią a klasycznym kabaretem. Podstawą były literackie teksty najwyższej próby, gwiazdorskie aktorstwo i mistrzowska konferansjerka.

Po drugiej wojnie światowej polski kabaret przejął rolę politycznego odgromnika - montowanego zarówno przez niepokornych twórców, jak i przez władze polityczne. Na scenach występowała wtedy śmietanka aktorska, a cięte, złośliwe i pełne aluzji teksty pisali znani autorzy.

• Zielony Balonik. Królewskie miasto Kraków i frywolne żarciki

• Qui Pro Quo. Julian Tuwim, Marian Hemar i legendarna konferansjerka Fryderyka Jarosyego

• Perskie i Morskie Oko. Eugeniusz Bodo robí z siebie małpę

• Salon Niezależnych. Wieczni kontestatorzy

• Kabaret Dudek. Rzeczpospolita najlepszych aktorów

i błyskotliwych tekściarzy

• Pod Egidą. „Więcej powietrza!"

• Tey. Legendarny duet Smolenia i Laskowika

Po odzyskaniu wolności można było mówić już wszystko

wszystkich. Część kabareciarzy poszła wówczas do polityki,

i o a inni zmienili branżę. Wyszło też na jaw, że niektórzy znani, lubiani

i „niepokorni" dorobili się przed nazwiskiem literek TW...