Korespondencja między chrześcijaninem a muzułmaninem zawiera trzy listy pochodzące z IX i X wieku, które są przykładem dyskusji teologiczno-filozoficznych, jakie toczyły się w tym okresie między przedstawicielami obu wyznań. Trzonem korespondencji jest podjęta przez autora muzułmańskiego próba wykazania za pomocą logicznej argumentacji, o słuszności i prawdziwości islamu. Wynikała ona z uczucia przyjaźni wobec adresatów oraz potrzeby połączenia wiary z nauką, i mimo silnego zaangażowania religijnego nie ma w sobie nic z fanatyzmu. Przeciwnie, charakterystyczną cechą tego dialogu muzułmańsko-chrześcijańskiego jest wzajemny szacunek oraz otwartość i wewnętrzna uczciwość obydwu stron. W tym sensie, ów ciekawy dokument jest bardzo aktualny również dzisiaj i może stanowić dla współczesnych wartościowy wzór w poszukiwaniu porozumienia pomiędzy różnymi wyznaniami.