Poznajcie historie Korala.

Podlasie, lipiec 2023 roku.
Przychodzę na świat i szybko okazuje się że nikt tu na mnie nie czeka. Mam kilka tygodni i nadchodzi czas pozbycia się z mnie podwórka.
Nie znalazły się "dobre ręce" i ciężki łańcuch we wsi obok. Pakują nas do auta i zostajemy wywiezieni z dala od gospodarstwa.
Wraz z siódemką rodzeństwa trafiamy z rąk do rąk, aż wszyscy lądujemy w hotelu w okolicach Warszawy.
Do większości mojego rodzeństwa uśmiecha się szczęście i szybko znajdują domy.
Ja nie masz żadnej karty przetargowej - nie jestem puchaty, łaciaty, nie macham do wszytskich zachęcająco ogonem.
Kiedy pojawia się ktoś nowy próbuję zniknąć i udawać że mnie nie ma.
Jestem wrażliwy, boję się nowości i kompletnie nie wiem czego jeszcze mogę się spodziewać od życia i ludzi.

Czas płynie nieubłaganie i jeszcze parę chwil wystarczy żebym stał się dużym, czarnym, i na zawsze bezdomnym psem.

Dla ludzkich przyjaciół jestem otwarty, lubię pieszczoty i wspólne zabawy. Zwyczajnie potrzebuję czasu i mądrego opiekuna.
Jeszcze nie tracę nadziei, że telefon cioteczki zadzwoni właśnie w mojej sprawie.

Być może Twój Koral