Nagroda Bookera 1997 r.
Powieść o poszukiwaniu prawdy, miłości i piękna w odrażającej i zakłamanej rzeczywistości.
Trzymająca w napięciu powieść kryminalna w najlepszym stylu.
Wieloznaczny tytuł oddaje kwintesencję treści. Komórka to obiekt badań genialnego genetyka, to również nędzna i wilgotna piwniczna nora, w której mieszka, prowadzi prace naukowe i marzy o godnym życiu, to wreszcie symbol braku wolności i ciągłego ukrywania się.
Możemy znaleźć tu echa twórczości Dostojewskiego, Czechowa, Bułhakowa, którzy wspaniałym piórem, drwiną i ironią zwalczali okrucieństwo, zakłamanie i absurd, nieustannie występujące nie tylko w rosyjskiej rzeczywistości.
Azolski jak bułhakowski Woland prowokuje łotrów do popełnienia zbrodni, ustawia pułapki i umieszcza w nich przynętę, żeby się potem z nimi rozprawić. Nikt nie może powstrzymać tych postaci. Nawet autor.