Kefirek został znaleziony w Święta Bożego Narodzenia przez jedną z nas w Radomiu.
Sam nas zaczepił, sam wszedł nam w ręce.
Nikt po Kefirka się nie zgłosił, więc chłopak został zabrany do Łodzi.
Kefirek okazał się przesympatycznym, cierpliwym i kochanym pieszczochem.
Całą drogę do Łodzi spał na kolanach, nie narzekając, nie płacząc.
Na pierwszy rzut oka wiedzieliśmy, że Kefir długo włóczył się sam po mieście.
Jego uszy były czarne od świeżba.
Buzia otwarta zaśliniona, podkrwawiona.
Udaliśmy się z kocurkiem do weterynarza, gdzie potwierdzono nam, że zęby Kefira są w okropnym stanie.
Kefir stracił prawie wszystkie zęby- zostały mu jedynie kły.
Okazało się także, że niestety Kefir jest nosicielem kociej białaczki, z tego względu może zamieszkać albo sam, albo z rezydentem także chorym na białaczkę.
Brak zębów i problemy zdrowotne nie przeszkadzają mu to jednak w okazywaniu bezwarunkowej miłości każdej napotkanej osobie.
Kefir nie miał łatwego życia. Nie dbano o niego, pozwolono mu chodzić miesiącami z gnijącą pełną bólu buzią.
Jednak ze zmianą miasta, przyszła mu ogromna zmiana warunków życiowych.

Kefir idealnie zachowuje czystość. Drapie jedynie swój drapaczek. Uwielbia gonić za wędką i oglądać widoki za oknem.
To typowy kot kolankowy, który jest w stanie zaoferować człowiekowi mnóstwo miłości.