Średni, jeszcze nieufny, troszeczkę powarkuje, ostrzega, raczej informuje o swojej bojaźni po przejściach w lesie. Porzucony, koczował i czekał na kata, który go wyrzucił. Gdyby był przy rodzinie udałoby się szybciutko pokonać wszelkie niepewności.
Tu w przytulisku, na odludziu, z tyłu za oczyszczalnią ścieków w lesie, udajemy, że jest mu dobrze, że jest bezpieczny ale do zaufania daleka droga, kiedy nie ma człowieka, kiedy nie ma komu w oczka patrzeć? Kiedy nie czuje się cieplej dłoni na główce i pleckach , kiedy nie słyszy się opowieści, żali i tajemnic. Szkoda.
506#322#496