Oryginalna roślina pochodząca z wschodniej i południowo-wschodniej części Ameryki Północnej. Indianie nazywali tę roślinę pawpaw. W naturze małe drzewko do 10–15 m wysokości. W ogrodach naszego klimatu, najczęściej wysoki krzew, do 3–5 m.
Liście duże, odwrotnie jajowate, całobrzegie, długości 15–30 cm i szerokości 4,5–12 cm. Roztarte w dłoniach nieprzyjemnie pachną. Jesienią wybarwiają się na ładny żółty kolor. Kwitnie interesującymi, pojedynczymi kwiatami, zwisającymi na grubych szypułkach. Kwiaty dzwonkowate, brązowopurpurowe, sześciopłatkowe, wywinięte do góry, przy czym 3 z 6 płatków są większe. Okres kwitnienia przypada od V do VI. Z kwiatów powstają jadalne owoce, duże jagody o wielkości 5–15 cm x 3,5 cm i wadze około 30 dkg. Smak owoców przypomina trochę banany.

Roślina wymaga raczej gleb wilgotnych. Na naturalnych stanowiskach dobrze rośnie w cieniu, ale w Polsce wskazane jest sadzenie w miejscach słonecznych. Częściowo odporna na mróz. Podczas ostrych zim może przemarzać, ale dobrze się regeneruje. Sadzić należy w miejscach osłoniętych. Wskazane jest usypywanie kopczyków i okrywanie młodych egzemplarzy na zimę.
Sadzonki od 15 do 40 cm