Nie niszczę nic, nawet na aksamitnym fotelu można mnie spokojnie zostawić i nic się nie stanie. Lubię się przytulić do człowieka; i zagadam do niego w swoim kocim języku, ale tak, że zrozumie...
Jestem piękny, mądry, wyjątkowy, a tak nie mam szczęścia do tej adopcji. Już byłem spakowany. Nawet innemu buraskowi oddałem drugie miejsce, gdzie mnie chcieli adoptować. I co? Rozczarowanie. Powiedziano mi (delikatnie bardzo, ale przecież ja wiem, jak jest), że jeszcze moje ciocie nie są gotowe na rozstanie ze mną. Czyli zawinił jakiś człowiek. Okazał się w ocenie cioć nieodpowiedni dla mnie. I to jeszcze zanim mnie jeszcze poznał...
Postanowiłem więc włączyć się sam w to całe szukanie domu dla mnie ciut bardziej aktywnie. I dlatego proszę: jestem Hugo, między 2 a 3 lata, udomowniony w pełnym tego słowa znaczeniu. Łączę w sobie zalety kota zabawowego z rozsądnym przyjacielem i towarzyszem wieczorów. Jestem rzecz jasna wykastrowany, odrobaczony i zaszczepiony. I jestem gotowy. Na Ciebie, który dasz mi miłość i bezpieczeństwo na zawsze. I nie wycofasz się w ostatnim momencie.