Hestia jest jednym z tych przypadków, o których bardzo trudno mi się pisze. Trudno jest bowiem zaakceptować fakt, że psy, które trafiły do naszego schroniska X lat temu, wciąż tutaj tkwią. Nikt o te psy nie zapytał, a co dla mnie najbardziej bolesne - poznałam je młode, pełne wigoru, energii i z radosnymi ognikami w oczach, pełnymi nadziei, że schronisko to przecież chwilowy przystanek w ich życiu, że to tylko krótki i smutny epizod, że już niedługo przyjdzie TEN człowiek i zabierze ze sobą, do domu... Niedługo minie 11 lat, odkąd Hestia trafiła do schroniska. 11 lat, odkąd Hestia pozostaje niechcianym, niepotrzebnym i niewidzialnym psem.

Hestia jest dosyć dużą sunią o umaszczeniu niecieszącym się zbyt dużą ilością wielbicieli. Ot, brązowy przesiany na czarno, poza tym, siwiejąca już powoli mordka i króciutki ogon... Jeśli chodzi o sam charakter Hestii, na przełomie lat, niewiele się zmieniło. W dalszym ciągu jej najważniejszym życiowym aspektem jest miłość, a konkretniej miłość do ludzi. Głos i dotyk człowieka, nawet obcego, jest dla niej jak najskuteczniejsze lekarstwo. Hestia tak bardzo potrzebuje kontaktu, bliskości. Całymi dniami wyczekuje, zerka spode łba, już jakby niedowierzając, że ktoś może zmierzać do niej. Kiedyś skakała po kracie, skomlała, piszczała, biegała w kółko, tylko po to, żeby zwrócić na siebie uwagę. Niestety, Hestia już wie, że szanse ma marne i przez większość dnia leży w budzie. Bywa, że nie przybiegnie do furtki na zawołanie i patrzy tylko wymownie swoimi wielkimi oczyskami. Ona już nie wierzy, jest wyprana z większości dobrych emocji, którymi niegdyś tryskała...

Szaleństwo i wyżej wspomniane - dobre emocje, budzą się w Hestii podczas spacerów. Mimo wieku, nasza laleczka doskonale daje sobie radę na spacerach, jest silna i energiczna, przez co (szczególnie na początku) trudno nad nią zapanować. Po stosunkowo niedługim czasie, Hestia skupia się na opiekunie, sama szuka kontaktu i wtula się w ramię. Jest taką cichą przyjaciółką, która zawsze jest gotowa usiąść obok i otoczyć wsparciem, dotknąć zimnym nosem i sprzedać mokrego buziaka :)

Hestia bardzo lubi psy (samce) swojej wielkości, przy nich czuje się bezpiecznie i chętnie się z nimi bawi. Niestety, absolutnie nie akceptuje suk oraz wszelkich małych zwierząt. Rewelacyjnie znosi wszelkie zabiegi pielęgnacyjno-weterynaryjno-kosmetyczne. Uwielbia kąpiele w baseniku i w rzeczce, jest wtedy bardzo szczęśliwa i spełniona.

Marzymy o przełomie w życiu Hestii. Nasza maleńka ;) najchętniej zamieszkałaby w domu z ogrodem, ale niewykluczone, że w mieszkaniu także się odnajdzie. Może mieszkać z dziećmi, ponieważ nie dość, że jest duszą towarzystwa, to dodatkowo jest łagodna jak baranek. Nadmieniamy, a jest to bardzo ważne - NIE nadaje się do domu z innymi zwierzętami, no chyba, że z dużym samcem, ale preferujemy wcześniejsze zapoznanie psiaków w schronisku. Hestia bardzo potrzebuje w swoim życiu obecności ludzi, ich miłości, troski. Ona po prostu chce być kochana i potrzebna... Czy mimo tych 12-stu lat na karku (i prawie całego swojego życia spędzonego za kratami), ma jeszcze na to wszystko szansę? Hestia nie wymaga wiele, wystarczysz Ty.

Hestia jest wysterylizowana, zaszczepiona, zaczipowana, odrobaczona oraz posiada swoją książeczkę zdrowia.

biuro adopcyjne: 55 234 16 46
pon-sob 12:00-17:00, ndz 10:00-14:00