Autor przedstawia ciekawe paradoksy , jakie towarzyszą ludzkiemu myśleniu począwszy od czasów starożytnych. Zdaniem autora przyczyną antynomii jest niedoskonałość języka w odniesieniu do myśli. Paradoksem nazywa autor jedno- lub kilkuzdaniową wypowiedź, z której zdaje się wynikać bądź jednoczesna prawdziwość dwóch zdań sprzecznych albo dwóch zdań przeciwstawnych, bądź ich jednoczesna fałszywość.
Autor przytacza liczne przykłady rozwiązywania (wyjaśniania) paradoksów oraz dowodzi, że struktura paradoksów sięga głębokich pokładów ludzkiego myślenia, z którymi często nie radzi sobie język. Przytoczone fakty ilustrujące sytuacje występowania paradoksów wskazują na ważność eliminowania antynomii dla rozwoju ludzkiego myślenia.
Książka wydana przez Instytut Filozofii i Socjologii, s. 140. Stan bardzo dobry