Mam do sprzedania grę kolekcjonerska Permutu z certyfikatem autentyczności
Stan nowa
Odbiór osobisty Gdynia Dąbrowa
Możliwa wysyłka OLX

Permutu powstało jako efekt uboczny badań, jakie autor gry prowadził nad słynnym problemem matematycznym P versus NP wchodzącym w skład 7 problemów milenijnych (za rozwiązanie każdego z nich Instytut Matematyczny Claya ufundował w 2000 roku nagrodę w wysokości 1 mln
dolarów). Chodzi w nim o znalezienie odpowiedzi na pytanie, czy istnieją problemy, których prawdziwość rozwiązań, jeśli się je zna, można szybko zweryfikować, lecz których rozwiązanie bez znajomości odpowiedzi zabiera znacznie więcej czasu (mierzonego złożonością obliczeniową; P oznacza klasę problemów rozwiązywalnych w czasie wielomanowym od ang. polynomial, a NP - niewielomianowym od non-polynpomial). Do tej pory nie znaleziono żadnego przykładu problemu, dla którego dałoby sie udowodnić, że weryfikacja jego rozwiązania jest klasy P, a znalezienie rozwiązania - klasy NP. Niektórzy uważają, że takie problemy w ogóle nie istnieją (czyli że P=NP).
Gra Permutu związana jest z konstrukcją funkcji VMPC, którą autor odkrył w 1998 roku i wykorzystał do napisania skryptu szyfrującego dane, który opublikował w 2004. Obecnie trwają prace nad udowodnieniem jednokierunkowości tej funkcji. Funkcja jednokierunkowa powinna posiadać jedynie bardzo złożony (najlepiej niewielomianowy) algorytm znajdowania fiunkcji odwrotnej. Takie funkcje wykorzystuje się w szyfrowaniu, gdyż znając ich wartość (litera zakodowana), nie można łatwo wyznaczyć argumentu (litera przed zakodowaniem). Gdyby udało się wykazać, że funkcja VMPC nie ma wielomianowego algorytmu wyznaczania funkcji odwrotnej, byłaby ona pierwszym przykładem funkcji jednokierunkowej (do tej pory do szyfrowania używane są funkcje, dla których znany algorytm znajdowania funkcji odwrotnej jest niezwykle złożony, ale nie ma dowodu, że nie istnieją do tego szybsze algorytmy). Z faktu istnienia takiej funkcji wynikałoby, że P≠NP.

Ta pozornie prosta gra kryje w sobie dużą głębię, pełną strategicznych tajników. Jest wciągająca, a zasady można opanować w kilka chwil. Bogactwo możliwych ruchów, abstrakcyjność oraz złożoność strategii stawia ją w jednym rzędzie z szachami lub go. Czy w przyszłości będzie równie popularna? Doskonale sprawdza się jako rozrywka w gronie rodziny lub przyjaciół, nadaje się także na różnego rodzaju turnieje.

Na drewnianych płytkach rozmieszczono 26 symboli, z których każdy występuje w trzech kolorach. Celem gry jest zdobycie jak największej liczby trójek, czyli klocków z jednakowymi symbolami.
W Permutu może grać od 2 do 6 osób, można też traktować ją jako samotnika (grę dla jednej osoby). W każdym z tych wariantów zasady pozostają te same, ale zmienia się strategia gry. W wersji wieloosobowej gra ma więcej nieoczekiwanych zwrotów akcji, bo zanim nadejdzie znowu nasza kolej, sytuacja w grze może się znacząco zmienić, co może zniweczyć wcześniejsze plany i trzeba je wymyślać od nowa. Gra dwuosobowa jest bardziej przewidywalna i stwarza możliwość planowania strategi na kilka kroków do przodu. W wariancie samotnika sami zbieramy wszystkie symbole tak, aby możliwie najmniej z nich wziąć pojedynczo, a jak najwięcej - kolumnami. To dobry trening przed rozgrywką z przeciwnikiem.
Permutu w zasadzie nie wymaga planszy, tylko płaskiej powierzchni (można grać na stole lub na podłodze).