Jarosław Iwaszkiewicz uczynił przemijanie, starość i śmierć jednym z najważniejszych tematów swojej poetycko - prozatorskiej twórczości. Dziwić więc może skromna liczba opracowań dotyczących tej tematyki w polskim literaturoznawstwie. Ową lukę próbuje wypełnić monograficzna rozprawa Józefa Majewskiego. Osią konstrukcyjną jego pracy staje się rozpisana na kilka głosów analiza ostatniego wiersza poety — słynnej Uranii; wokół niej autor szkicuje rozległy i szczegółowy pejzaż wątków eschatologicznych stale obecnych w kilkudziesięcioletniej drodze twórczej autora Panien z Wilka i Sérénité.