Filozofia Sztuki - Friedrich Wilhelm Joseph von Schelling
Wydawnictwo Naukowe PWN
Seria: Biblioteka Klasyków Filozofii
683 str.

Trzy rozprawy ze wczesnego okresu twórczości Schellinga. Filozofia sztuki to wykłady uniwersyteckie autora z lat 1802–1805, wydane pośmiertnie z rękopisów przez syna Schellinga.

Mowę "O stosunku sztuk plastycznych do przyrody" autor wygłosił w 1807 r. w Akademii Umiejętności w Monachium z okazji imienin króla bawarskiego.
"Bruno, czyli o boskiej i naturalnej zasadzie rzeczy rozmowa" powstała w 1802 r.

Wspólnym tematem tych rozpraw jest problem stosunku filozofii do sztuki jako istotnego zagadnienia refleksji filozoficznej, miejsce sztuki w uniwersum oraz zagadnienie życia artystycznego i społecznego.
Ambitnym założeniem Schellinga było stworzenie filozoficznego systemu estetycznego, ogarniającego całą empirię sztuki. System ten – pierwszy tego rodzaju w dziejach myśli estetycznej – przewyższa liczne późniejsze koncepcje estetyczne i znajduje jeszcze dziś oddźwięk w refleksjach i sporach humanistów.

===
Friedrich Wilhelm Joseph Schelling (1775–1854) – niemiecki filozof i profesor uniwersytecki, jeden z najwybitniejszych, obok Kanta, Hegla i Fichtego, przedstawiciel klasycznej filozofii niemieckiej oraz jeden z inicjatorów filozofii niemieckiego romantyzmu. Twórca idea listycznego systemu filozofii przyrody jako aktywnego podmiotu, w estetyce głosił kult sztuki jako najwyższej formy działalności człowieka.