Nie upraszczając części czysto teoretycznej, tzn. mechanizmów skurczu mięśnia sercowego, czynności bodźcotwórczej układu przewodzącego, podstaw elektro- i fonokardiografii, Autor często nawiązuje do kliniki, wzbogacając w ten sposób podręcznik fizjologii o patofizjologię chorób układu sercowo-naczyniowego, w tym zwłaszcza o miażdżycę naczyń, nadciśnienie i zawały mięśnia sercowego. Omawia metody badań, z którymi „na co dzień” ma do czynienia kardiolog i klinicysta. Student po raz pierwszy spotyka się tu z problemami angioplastyki lub zabiegów pomostowania zmienionych rniażdżycowo naczyń wieńcowych, a przystępując w latach następnych do studiowania kardiologii, otrzymuje teoretyczne przygotowanie wystarczające do rozumienia różnych procedur, tak zachowawczych, jak i chirurgicznych.