Elizabeth Costello John Maxwell Coetzee
Wydanie: pierwsze
Liczba stron: 267
Format: 124 x 195 mm
Rok wydania: 2006
Data premiery: 2006-02-07
Język wydania: polski
Społeczny Instytut Wydawniczy Znak Sp. z o.o.
Stan bardzo dobry, minimalne ślady użytkowania, jak widać na zdjęciach
Na moim OLX-sie znajdziesz inne tytuły tegoż autora:
Powolny człowiek
Elizabeth Costello
Hańba
Mistrz z Petersburga
Ciemny kraj
Kim jesteś, Elizabeth Costello? Matka, siostra, kochanka, pisarka, Australijka.
Niekonwencjonalna starsza pani. Kontrowersyjna wykładowczyni o ciętym języku.
Zatroskana kondycją świata i pochylająca się nad losem zwierząt świadoma siebie kobieta.Najbardziej rozpoznawalna postać stworzona przez J.M. Coetzee’go, uznana za jego porte-parole.Przełamująca granice gatunków Elizabeth Costello od ponad dwudziestu lat prowokuje i inspiruje, wymykając się jednoznacznym ocenom. Obok tej książki nie sposób przejść obojętnie. Elizabeth Costello, powszechnie ceniona pisarka, podczas sympozjów, dyskusji i pogadanek miarowym głosem odczytuje swe wykłady, nie bacząc na opinie publiki. Starsza, nieco kostyczna pani o nienagannym wyglądzie okazuje się jednak maską, zza której raz po raz wygląda twarz autora. Granica między poglądami Coetzeego a przemyśleniami jego fikcyjnej bohaterki niebezpiecznie zaczyna się zacierać. Kim właściwie jest Elizabeth Costello? Porte parole słynnego pisarza czy też niezależnym tworem jego wyobraźni, aktorką wygłaszającą tekst wykładu Coetzeego, a może prowokacją? Kolejne dzieło noblisty to niezwykła powieśćesej, wykraczająca poza konwencje literackie. Inspiruje i zarazem drażni, zmusza do zajęcia stanowiska, nie pozwala pozostać obojętnym.
Tytuł oryginału Elizabeth Costello
2003 by J.M. Coetzee
An earlier version of Lesson 1 appeared under the title What is Rea in Salmagundi nos. 114-115 (1997).
An earlier version of Lesson 2 appeared as The Novel in Africa, Occa Paper no. 17 of the Townsend Center for the Humanities, University of lifornia at Berkeley, 1999, Cheikh Hamidou Kane is quoted from Pen Akubueze Egejuru, Towards African Literary Independence (Westport: Caree wood Press, 1980), by permission of the author. Paul Zumthor is quoted in Introduction a la poesie orale, by permission of Editions du Seuil.
Lessons 3 and 4 were published with responses by Peter Singer, Min rie Garber, Wendy Doniger, and Barbara Smuts, as The Lives of Anes (Princeton University Press, 1999). The Author wishes to acknowledget: Tanner Lectures on Human Values as the original publisher of The Phil phers and the Animals and The Poets and the Animals (Volume #20%. An earlier version of Lesson 5 appeared as Die Menschenwissenschaften
Afrika / The Humanities in Africa (Munich: Siemens Stiftung, 2001). An earlier version of Lesson 6 appeared in Salmagundi nos. 137-15 (2003).
Letter of Elizabeth, Lady Chandos was published by Intermezzo Press. A stin, Texas, in 2002.
Fotografia autora na czwartej stronie okładki Jerry Bauer
Opieka redakcyjna Karolina Macios
Adiustacja Urszula Horecka
Korekta
Dobromira Lenczowska Kamila Zimnicka-Warchol
ISBN 83-240-0636-2
Spis treści
Wykład 1. Realizm
Wykład 2. Powieść w Afryce
Wykład 3. Życie zwierząt
Filozofowie i zwierzęta.
Wykład 4. Życie zwierząt
Poeci i zwierzęta.
Wykład 5. Humanistyka w Afryce
Wykład 6. Problem zła
Wykład 7. Eros
Wykład 8. Przed bramą
Postscriptum
Elizabeth Costello, powszechnie ceniona pisarka, podczas licznych spotkań odczytuje swe bulwersujące publiczność wykłady. Kim właściwie jest Elizabeth Costello?
Porte-parole słynnego pisarza, aktorką wygłaszającą tekst wykładu Coetzee'ego, a może prowokacją.? Gdzie przebiega granica między własnymi poglądami autora a przemyśleniami fikcyjnej bohaterki?
Kolejne dzieło Noblisty to niezwykła powieść-esej, inspiruje i zarazem drażni, zmusza do zajęcia stanowiska, nie pozwala pozostać obojętnym.
J.N. COETZEE (ur. w 1940 r.) jest wybitnym pisarzem południowoafrykańskim. Dwukrotnie uhonorowany Nagrodą Bookera, w 2003 roku otrzymał Nagrodę Nobla
W swoim pierwszym dziele od czasu Hańby Coetzee stworzył postać onieśmielającą
i charyzmatyczną: pisarkę tak oddaną swojej pracy, że przypomina „jednego z tych wielkich kotów, które patrosząc swą ofiarę, robią przerwy i rzucają sponad jej otwartego brzucha zimne spojrzenia żółtych ślepiów".
The New York Times"