„Dziedzictwo” to saga rodzinna Kossaków sięgająca czasów powstania styczniowego. Autorka zamierzała w niej przedstawić na tle dziejów swojej rodziny przemiany, jakie zaszły w Polsce na przestrzeni stu lat, od roku 1850 do 1956. Niestety, przed śmiercią w 1968 roku zdążyła opisać losy zaledwie Juliusza i Zofii Kossaków, kończąc na roku 1864. Cześć I pt. „Juliusz i Zofia” wydana została w Londynie w 1956 roku. Autorka przedstawia w niej dom w Siąszycach, w którym wychowała się jej babcia, Zofia Gałczyńska oraz pobyt Zofii i Juliusza Kossaków w Paryżu, gdzie urodzili się bliźniacy: przyszły malarz Wojciech i ojciec autorki, Tadeusz. Kontynuacja sagi ukazała się już w kraju (cześć II – 1964, cześć III – 1967 napisana wspólnie z mężem, Zygmuntem Szatkowskim). W części II Kossakowie z dziećmi wracają do Warszawy. Śledząc ich losy poznajemy środowisko artystyczne miasta oraz klimat społeczny i polityczny przed wybuchem powstania styczniowego. Stopniowo opisów życia rodzinnego jest coraz mniej, szczególnie od czasu powrotu do Polski, coraz więcej miejsca zajmuje przedstawianie napiętych nastrojów przedpowstańczej Warszawy. W części III Zofia Kossak i Zygmunt Szatkowski opisują pięć miesięcy przygotowań do powstania styczniowego oraz jego wybuch i przebieg w różnych rejonach kraju.