Mokka: Ciotka zmartwiona jakaś, widziałaś?

Lea: Chyba nieco niewyraźna...

Mokka: Ty taka towarzyska niby jesteś a durna jak, za przeproszeniem, szczeniak.

Lea: Ej! Ale w sumie, może i masz rację... Wyjątkowo!

Mokka: Możesz mnie raz poważnie potraktować?!

Lea: Jak tu cię brać na poważnie kiedy ty nowego człowieka zobaczysz to spierniczasz...

Mokka: O naprawdę teraz! Bo Ty lepsza jesteś!

Lea: Ja przynajmniej po chwili wychodzę i robię obczajkę. A ty się kitrasz i czekasz aż robotę zrobię za nas obie.

Mokka: Przecież jak kogoś już poznam to mówią o mnie słodziak...

Lea: Fakt, potem wbijasz te baranki bez opamiętania. I kuper swój czarny nadstawiasz do drapciania. Ale co się najpierw muszę nawyginać i namruczeć, żebyś drogę pod ludzką rękę znalazła, to moje.

Mokka: Źle ci?? Lubisz przecież.

Lea: Lubię bardzo. Dla siebie w końcu tam się łaszę do tych dwunożnych, nieosierścionych gaduł.

Mokka: Mnie też lubisz...

Lea: Skaranie boskie, że kocham takiego wypłocha.

Mokka: Weź no... przytulamy się tak słodko. Widzę to czasem w ciotki oczach, jak w lustrze - błyszczą kiedy na nas patrzy. Się wzrusza czy coś.

Lea: Lubię cię myć i dbać o ciebie. Tylko skaczesz czasem jak małpa po drapakach.

Mokka: Młodość musi się wyszumieć! Sama ganiasz piłki jak myszy.

Lea: Bez fitnessu nie ma dnia...

Mokka: Fajne jesteśmy.

Lea: Fajne jesteśmy. Tylko jak zostaniemy z ciotką, nie będzie mogła pomóc kolejnym sierotom, takim jakimi my byłyśmy kiedy nas znalazła. A teraz patrz jakie jesteśmy cacane.

Mokka: A propos, przytyło ci się...

Lea: O losie...

Mokka: Dobra, już. No wiem o co ci chodzi... Tyle kotów się nadal tuła bez opieki. Sama pamiętam jak bałam się, że ktoś znów będzie chciał mnie przegonić. Ale z drugiej strony bardzo chciałam mieć swój dom. Ciepło, bezpiecznie, brzuszek pełny, wet jak coś...

Lea: Akurat weterynarz nam póki co był najmniej potrzebny.

Mokka: Całe szczęście. Ale kiedyś się zestarzejemy.

Lea: Mów za siebie!

Mokka: Przykro mi, nawet ty... A kot na ulicy, bez opieki... Wiesz jak jest.

Lea: Zanim się zestarzejemy, damy komuś mnóstwo miłości.

Mokka: Tak!

Lea: Ciotka zawsze mówi, że chciałaby, żebyśmy miały kogoś tylko dla nas. Nie musiałybyśmy dzielić się uwagą naszych Ludzi z innymi kotami.

Mokka: Myślisz, że będą umieli nas kochać...?

Lea: ...ech... Ona znajdzie nam kogoś najlepszego na świecie. Tylko - ogarnij się trochę. Skąd człowiek ma wiedzieć, że będziesz słodziakiem już po kilku wspólnych posiadówkach na kanapie, skoro robisz oczy wypłocha na widok gościa.

Mokka: Postaram się... Bo wiesz... tak naprawdę to ja bardzo potrzebuję miłości...

Lea: Wiem... Ja też...

Te rozgadane (choć tak naprawdę bardzo ciche) damy to około trzy-/czteroletnie koteczki. Są wysterylizowane, w pełni kuwetowe, wolne od fiv/felv.

Zapraszam do kontaktu w sprawie adopcji. Jeśli nie będę mogła odebrać, proszę o wiadomość sms, oddzwonię.