Drama procesualna jest metodą, którą można zastosować w różnych grupach wiekowych, ale jest szczególnie przydatna w pracy z dziećmi, ponieważ dzieci łatwo identyfikują się z rolą, ich myślenie oparte jest na operacjach konkretnych (Piaget & Inhelder, 1999), jeszcze nieabstrakcyjne, więc trudniej jest im pracować dramą opartą na technikach. W dramie dziecięcej najpierw jest działanie, a później jego analiza. Kiedy dziecko dostaje rolę, już w momencie jej otrzymania jest fikcyjną postacią, i co więcej już od tej chwili zaczyna poruszać się i wydawać dźwięki charakterystyczne dla niej. Dziecko całe jest w roli od chwili jej przybrania, a dopiero po czasie może nastąpić analiza działań, werbalizacja przeżyć, uogólnianie i budowanie pojęć.
Książka składa się z dwóch części. Pierwsza z nich to część teoretyczna, mówiąca o dramie procesualnej jako jednej z odmian dramy. W tej części omówiona została drama jako metoda edukacyjna, jej możliwości i uwarunkowania, ale przede wszystkim drama procesualna, jej elementy, metody ewaluacji oraz związek z zabawą tematyczną. Ważną część stanowi tutaj omówienie strategii dramowych, specyficznych dla tej odmiany dramy. Druga część publikacji prezentuje zastosowanie dramy procesualnej w praktyce. Zawiera scenariusze zajęć dramowych oraz planer, tj. narzędzie do jej planowania.
Obie części stanowią spójną całość – scenariusze zajęć są podstawą, do której odniesienia znajdują się w części teoretycznej. Dzięki temu czytelnik może odnaleźć omawiany w scenariuszu element w kontekście całych zajęć dramowych.