Stanisław Dobosiewicz, Mauthausen-Gusen W obronie życia i ludzkiej godności, Warszawa 2000

Mauthausen-Gusen było obozem o specjalnym przeznaczeniu - miała być w nim przeprowadzona eksterminacja polskiej inteligencji. Stąd wśród więźniów tego obozu znalazło się tylu nauczycieli, naukowców, dziennikarzy, pisarzy, poetów, malarzy, architektów, ludzi sceny. Stosowane w Mauthausen-Gusen metody "wyniszczenia przez pracę" miały działać szybko i skutecznie: więzień przez około 3 miesiące pracował w kamieniołomach, a gdy już nie był zdolny do pracy, uśmiercano go zastrzykiem w obozowym szpitalu lub odsyłano na zagazowanie do "ośrodka eutanazji" w pobliskim zamku Hertheim. W tym schemacie nie było miejsca na życie osobiste i społeczne więźniów. Jednak hitlerowscy oprawcy w swych planach nie wzięli pod uwagę złożoności ludzkiej natury, ogromnych możliwości adaptacji do warunków zewnętrznych. Książka opowiada o mniej znanej stronie życia obozowego - osadzeni w Mauthausen-Gusen więźniowie piszą wiersze, malują scenki rodzajowe, portrety czy kartki świąteczne, organizują koncerty, występy teatralne, kreślą plany i projekty budowy monumentalnych obiektów w wyzwolonej Polsce, biorą udział w zawodach sportowych. Nie poddają się okrucieństwu i schematyzmowi życia obozowego, nie pozwalają obozowym siepaczom zniszczyć w sobie człowieczeństwa. Udowadniają im, że człowiek zawsze i wszędzie będzie bronił swej godności.

Stan bardzo dobry -
Polecam inne książki z mojej biblioteki!