Wydawnictwo: P I W
Autor: WIECHECKI Stefan
ISBN: 83-06-00111-7
Liczba stron: 217
Oprawa: miękka lakierowana
Format: 11,0 x 18,0cm waga: 0,3kg A
Rok wydania: 1980

Stan: UŻYWANY
Okładka i środek czyste, niewielkie ślady używania.

OPIS:
Stefan Wiechecki WIECH - zasłynął przede wszystkim jako pisarz i dziennikarz; współpracował z wieloma pismami warszawskimi, zwłaszcza z „Expressem Wieczornym”. Początki jego kariery związane były z kroniką kryminalną w jednej z warszawskich gazet i dopiero później nabrały charakteru satyrycznych felietonów. W okresie międzywojennym dziennikarstwo nie było też podstawą utrzymania Wiecheckiego.
Był autorem popularnych felietonów pisanych gwarą warszawską, przedstawiających w satyrycznym świetle mieszkańców Targówka i Pelcowizny; w felietonach stworzył postać Teofila Piecyka, komentującego codzienne życie stolicy. Felietony, humoreski i reportaże Wiecha były wydawane również w zbiorach, m.in.: „Ja panu pokażę!” (1938), „Wiadomo – stolica!” (1946), „Helena w stroju niedbałem” (1949), „Ksiuty z Melpomeną” (1963), „Śmiech śmiechem” (1968), „Dryndą przez Kierberdzia” (1990).

Wiechecki przedstawił też swych bohaterów, choć nieco innych niż w felietonach, w powieści „Café Pod Minogą” (1947), i jej kontynuacji „Maniuś Kitajec i jego ferajna” (1960); jest również autorem wspomnień „Piąte przez dziesiąte” (1970). W 1959 został zrealizowany film Café Pod Minogą; na motywach powieści pod tym samym tytułem.

Oprócz tych 2 powieści Wiech po wojnie napisał swoją interpretację historii Polski pt. "Helena w stroju niedbałem, czyli królewskie opowieści pana Piecyka". Dla Polskiego Radia nagrał też swoje monologi i czytał swoje felietony.
Po wojnie, w latach 50. i 60., Wiech był krytykowany przez polonistów Jana Błońskiego i Zygmunta Lichniaka za zaśmiecanie języka polskiego gwarą z przedmieść Warszawy. Z ostrą krytyką wystąpił także Jacek Bocheński na łamach "Życia Warszawy". W obronie Wiecheckiego stanął profesor Bronisław Wieczorkiewicz. Sam autor zaś napisał ironiczny artykuł „Znakiem tego” zamieszczony w „Expressie Wieczornym”, ozdobiony rysunkiem Jerzego Zaruby. Na rysunku tym Wiech trzyma esej Bocheńskiego a Walery Wątróbka pokazuje go palcem ze słowami „Śmiej się pan z tego!”.

Tuwim nazywał Wiecha "Homerem warszawskiej ulicy i warszawskiego języka". Do jego czytelników należeli m.in.: Stefan Kisielewski, Antoni Słonimski i Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.

Stefan Wiechecki - pseud. "Wiech" (ur. 10 sierpnia 1896 w Warszawie, zm. 26 lipca 1979 w Warszawie) – polski prozaik, satyryk, publicysta i dziennikarz.

DMUCHNIJ PAN W BALONIK - to zbiorek satyrycznych felietonów

(z okładki i treści książki)