Ciociu, czy oprócz Ciebie ktoś mnie jeszcze pokocha?

U Cioci mam dobrze. Pyszne jedzonko wypełnia moją miseczkę, pokój jest pełen zabawek. Brakuje mi jednego: człowieka u boku.
Ania robi, co może, żeby być często blisko mnie ale jestem chory i nie mogę biegać po całym domku.

Mówiła coś o kociej białaczce… Wiecie co to? Bo ja wiem tyle, że nie mogę biegać z innymi, zdrowymi kumplami, bo mogę ich zarazić. No i lecą mi kozy z nosa, ciocia zawsze mi je wyciera.
ALE! Jeśli miałbym za kumpla też chorego na tą chorobe ziomka, to moglibyśmy razem się bawić i gonić za myszkami!

Coś jeszcze podsłuchałem, ze mam chłoniaka? To już w ogóle nie wiem co to! Przecież nic mi nie jest! No dobra, uszko mi troszkę opada, ale to przecież w niczym nie przeszkadza.

Jestem wesołym, radosnym i rozmiałkanym kotkiem. Uwielbiam jak ciocia do mnie przychodzi! Najpierw się kładzie koło mnie i baaardzo długo mnie drapie gdzie się tylko da, bo wszędzie lubię. Później rzuca mi zabawki, bawimy się wędką i biegam za motylkiem, super sprawa!

Ale przychodzi tez ten czas, kiedy ciocia idzie spać i musi wyjść z mojego pokoju. Daje mi wtedy smaczki, które są przepyszne ale wychodzi, zostawia mnie samego i znowu jestem bez człowieka. Ja przecież Was tak kocham! Nic złego nie zrobiłem, jestem najlepszy jaki mógłbym być! To niesprawiedliwe!

Ciocia mnie kocha najmocniej, ja to wiem, ale nie może siedzieć ze mną w pokoju tyle, ile by chciała. Pracuje, ma drugiego kotka, musi dbać tez o siebie. Właśnie dlatego mówiła mi, ze lepiej żebym znalazł domek, taki prawdziwy, na zawsze. Tam mógłbym biegać po caaaaałym domu, miałbym zawsze człowieka do głaskania mnie i mruczenia mu przed snem do uszka.

Malibu to około 3 letni kocur, wykastrowany, FeLV+, nie znaczący terenu. Dodatkowo chory na chłoniaka, który aktualnie nie daje żadnych objawów. Bezbłędnie korzysta z kuwety i drapaczka.

Właśnie dlatego, że kocham go bezgranicznie chcę, żeby zawsze miał człowieka obok siebie cały czas a nie tylko na godzinę dziennie.