Oto klucz do słynnej zagadki człowieka w żelaznej masce, która wzbudziła tak wiele kontrowersji i stała się źródłem inspiracji dla powieściopisarzy, eseistów i twórców filmowych. Niewiele tajemnic wzbudziło tyle zainteresowania i ożywionych dyskusji, co sprawa człowieka w żelaznej masce, więźnia stanu, przetrzymywanego na rozkaz Ludwika XIV w lochu w Pignerol, w cytadeli na Wyspie św. Małgorzaty i w Bastylii, gdzie tajemniczy osadzony zmarł w 1703 roku. Nikomu – z wyjątkiem więziennika, który miał go w swojej pieczy – nie wolno było się do niego zbliżać ani z nim rozmawiać. Nikt nie znał ani powodu jego zatrzymania, ani jego tożsamości. Ta niepokojąca zagadka nigdy nie przestała wzbudzać ciekawości historyków i powieściopisarzy. Na przestrzeni wieków sformułowano wiele tez, które miały pomóc w jej rozwiązaniu. Najsłynniejszą jest ta, że ów nieznany mężczyzna jest bratem bliźniakiem króla, noszącym maskę z powodu uderzającego podobieństwa do władcy.
Książka ta jest najbardziej wyczerpującym zbiorem najnowszych odkryć, jaki dotychczas przedstawiono. Autor, który dokonał wnikliwej analizy dokumentów archiwalnych, często nowych lub niepublikowanych, proponuje najbardziej logiczne i najmniej wątpliwe wyjaśnienie tej zagadki, budując odpowiedni suspens. Wykracza jednak poza główny temat, analizując narodziny w epoce oświecenia groźnego i złowrogiego mitu, który uderzał w prawowitość władzy i to, co stanowiło istotę monarchii ancien régime'u – tajemnicę władzy, sekret króla. Autor nie tylko pochyla się nad losem jednostki, ale pokazuje szeroki przekrój mentalności społeczeństwa XVII wieku.
Jean-Christian Petitfils (ur. 1944) – ceniony historyk, politolog, pisarz. Autor kilkudziesięciu książek, m.in. esejów, opracowań (Masque de fer, L'Affaire des poisons, L'Assassinat d'Henri IV) i biografii postaci historycznych żyjących w XVII w. (Le Véritable d'Artagnan, Le Régent, Lauzun, Nicolas Fouquet, Madame de Montespan, Louise de La Valliere, Louis XIV). Jednym z jego najważniejszych dzieł jest biografia Ludwika XIV, która spotkała się z uznaniem krytyków i została nagrodzona trzema nagrodami, w tym Grand Prix Gobert de la Biographie historique przyznawaną przez Académie française. Współpracuje z dziennikami i czasopismami, m.in. „Historia”, „L’Histoire”, „Marianne”, „Le Figaro littéraire”, „Le Figaro Magazine”, „Le Figaro Histoire”, „Le Point”.