Poetycka powieść, niepozbawiona elementów autobiograficznych, przedstawia dzieje dojrzewającego chłopca Tomasza Dilbina, przebywającego pod opieką dziadków Surkontów we dworze polskim na Litwie kowieńskiej, nad rzeką Issą (Niewiażą). Tłem historycznym opowieści są konflikty narodowościowe i społeczne w niepodległej Litwie po I wojnie światowej, u progu lat dwudziestych XX wieku, reforma rolna, powikłania wynikające z wytyczenia nowej granicy kraju. Przestrzeń krajobrazową tworzy urzekająca kraina lesistych wzgórz, jezior, bagien i moczarów. Chłopca otaczają dziwni, tragicznie dotknięci przez los ludzie, żyjący w świecie zabobonnych wierzeń, prymitywnych obyczajów i pradawnych pieśni. Wszystko to staje się dla dorastającego chłopca materiałem do refleksji filozoficznej nad zagadką bytu i grozą wszechobecnej śmierci. Zdaniem autora to „silnie manichejska książka”, „zamaskowany traktat teologiczny”[5].

Wydawnictwo literackie książka nowa nie czytania z niepalącego domu