PRZYPROWADZONA NA EUTANAZJĘ
BŁAGAMY O CUD DLA STARUSZKI LUSI

Zostaliśmy poproszeni o ogłoszenie starowinki przyprowadzonej do lecznicy, żeby zakończyć jej życie.
Bo jest chora.
Bo nie ma dla niej miejsca.

Lusia całe życie spędziła na działkach bez domu. Karmiciel zauważył, że przestała jeść. Zabrał ją do lecznicy – tam okazało się, że ma zapalenie trzustki i chore nerki.

Jedno było pewne: Lusia nie może wrócić na dwór. Niestety… nikt nie jest w stanie się nią zaopiekować. Dlatego zapadła decyzja – eutanazja

Lusia to cichutki aniołek, który całe życie spędził zapomniany na ziemi…
Niewidzialna. Tak niewyobrażalnie łagodna, że aż łamie serce, bo nikt nigdy nie powinien być aż tak pokorny.

Kiedy położyli przed nią kocyk zaczęła go ugniatać. I nie przestaje.
Jakby bała się, że jeśli choć na moment przestanie, to ciepło zniknie.
Jakby to był pierwszy kocyk w jej życiu.
Nawet brana na ręce ugniata dalej – drobnymi łapkami, w ciszy.
Jakby mówiła bez słów: „proszę, nie zabierajcie mi tego”.

Jest tak grzeczna… tak spokojna…
W swojej klatce jest szczęśliwa tylko dlatego, że nie jest jej zimno.
Po latach spędzonych na betonie, w deszczu, w mrozie, bez schronienia i bez miłości –
dla niej luksusem jest ciepło i cisza.

W jej oczach jest cały ciężar zmarnowanego życia.
Lat, w których nikt jej nie chciał.
Lat, w których była tylko „bezdomnym kotem”.
A mimo to… w tych oczach wciąż drży maleńka iskierka nadziei.
Tak krucha, że aż boimy się oddychać, żeby jej nie zgasić.

Ona już nie marzy o cudach.
Nie marzy o zabawkach.
Nie marzy o długich latach.

My też nie prosimy o wiele…
Tylko o to, żeby Lusia nie umierała samotna.
Żeby jeszcze choć przez chwilę znała życie w cieple.
Żeby miała jedną dłoń, która ją pogłaszcze.
Jedno ramie, do którego może się wtulić.

Jednego człowieka, który spojrzy na nią i powie cicho:

„Już jesteś bezpieczna… już nie musisz się bać.”

Choćby na sam koniec drogi.

Szukamy odpowiedzialnego domu, który będzie w stanie zapewnić specjalistyczną karmę nerkową, leki i suplementy, wizyty kontrolne u weterynarza oraz spokój, ciepło i serce.

- Lusia jest w wieku 10 plus
- Nie ma wogole ząbków
- Parametry nerkowe są przekroczone dwukrotnie – kreatynina i mocznik, ale mimo wszystko Lusia ma apetyt i chce żyć.
- Korzysta z kuwety
- Żyła w stadzie bezdomnych kotów

Dzisiaj Lusia jedzie z lecznicy w Opolu do domu tymczasowego w Rudzie Śląskiej. Szuka domu stałego.

Kontakt: 50*******29

Błagamy…
Nie pozwólmy, żeby jej historia zakończyła się bez miłości.
Jeśli nie możesz dać domu – udostępnij