Zapis fascynujących rozmów Jana Sztaudyngera z córką Anną, które miały miejsce w ostatnich miesiącach jego życia – od stycznia do września 1970 roku. Praca nad Chwalipiętą była, jak wspominała później Anna Sztaudynger, lekarstwem zapewniającym jej ojcu dobry nastrój nawet wtedy, gdy fizycznie był już w bardzo złej formie.

Zapis dialogów układa się w pewnego rodzaju leksykon – poszczególne fragmenty są zatytułowane na zasadzie haseł. Sztaudynger opowiada o wydarzeniach z różnych okresów życia, snuje refleksje na temat swojej twórczości, wspomina rodzinę i przyjaciół, wśród których znajdowało się wiele znanych osobistości.