Ludność przedrolnicza to społeczności zbieracko-łowieckie, których egzystencja oparta była na gospodarce ekstensywnej, czyli przyswajalnej – przede wszystkim na polowaniu, rybołówstwie i zbieractwie. Poprzedzała ona często chronologicznie, a niekiedy egzystowała równolegle z grupami, których gospodarka miała charakter intensywny, tj. wytwórczy. Jej podstawę stanowiła uprawa roli i (lub) hodowla zwierząt, głównie bydła i trzody chlewnej.
Gospodarka ekstensywna właściwa była grupom ludzkim z paleolitu, mezolitu i tzw. paraneolitu (subneolitu), intensywna zaś –z neolitu i okresów następnych. Głównym celem niniejszej publikacji jest prezentacja i analiza materiałów antropologicznych należących do społeczności przedrolniczych z kręgu „Homo sapiens”, odkrytych dotychczas na ziemiach polskich. Ideą przewodnią była próba całościowego spojrzenia na dzieje oraz biologię tych właśnie grup ludzkich zasiedlających ziemie polskie już w górnym paleolicie. Zebrane i przedstawione w opracowaniu wyniki badań szczątków kostnych z 39 stanowisk uzupełnione zostały o przykłady odkrytych tam także artefaktów archeologicznych i o dokonane na ich podstawie rekonstrukcje obrzędu pogrzebowego.