Mogłabym powiedzieć, że jest to propozycja dla hardkorowych fanów takich brzmień, choć rzeczywista prostota i lekkość tych płyt sprawi, że będzie ona przyjemnym towarzyszem dnia tak po prostu. Delikatny dźwięk harfy unoszący się nad każdym utworem, pojedyncze dźwięki fortepianu, akordeonu, miękka wiolonczela i refreny powtarzane w transie. Wszystko to napisane, zagrane i – rzecz jasna – zaśpiewane jest bardzo ładnie, poprawnie. To nic nowego ani odkrywczego, ale sentyment to ogromna siła i gwarantuje, że nawet, jeśli wasza przygoda z Clannad zakończyła się lata temu, to z pierwszymi dźwiękami otwierającymi płyty, z pierwszym jigiem, wszystko wróci.