Na Cegiełki składa się 11 opowiadań, z których każde stanowi osobną, zamkniętą formę. To, co je scala, to miejsce opisywanych zdarzeń, czyli okolice Sokółki na Podlasiu, gdzie żyją bohaterowie opowiadań Piaseckiego.
Bohater książki, pisarz-poeta, przybysz z miasta, poszukując swojego miejsca na ziemi i pomysłu na życie, decyduje się na diametralną zmianę – sprzedaje mieszkanie w Warszawie i kupuje gospodarstwo na odległym od stolicy Podlasiu, na przysłowiowym końcu świata.
Nikt z „tutejszych” nie kryje swojego zdziwienia, a właściwie podejrzliwości wobec przybysza: „Dla nich jestem inny. Jakbym spadł z Księżyca. Inaczej się ubieram, mówię bez wschodniego akcentu, ale przede wszystkim – co tutaj robię? Gospodarstwo dla przyjemności kupiłem? Będę uprawiał dwa hektary łąk, krzaki, jeziorka i las? To im się w głowie nie mieści. Tu nikt dla przyjemności nie siedzi”.
Odnajdziemy tu całą galerię postaci, wrażliwców, cwaniaków, miejscowych pijaczków, ludzi zasiedziałych na tym terenie od pokoleń i takich jak on przybyszów z kosmosu, którzy z różnym powodzeniem realizują swoje pomysły porzucenia starego życia i rozpoczęcia wszystkiego od nowa.
Czy bohater odnajdzie się w nowych warunkach? Czy uda mu się wrosnąć w miejscową społeczność? I czy odnajdzie tu swoje miejsce do życia?
O autorze:
Jan Krzysztof Piasecki (ur. 1949) to autor kilku zbiorów wierszy – Z dala od was (debiut, 1989), Wiersze wybrane (1998), Niepostrzeżenie się gaśnie ( 2006) i To tylko ślady (2014). Napisał też zbiór opowiadań Pierwsza wiosenna i inne opowiadania (2003). Swoje utwory publikował między innymi w „Twórczości”, „Integracjach”, „Powściągliwości i Pracy”, „Magazynie Literackim”, „Tekstualiach”, „Akancie”, „Wyspie”. W Programie Drugim Polskiego Radia w cyklu „Poezja przed Północą” czytane były wiersze z tomu To tylko ślady. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Urodził się w Szczecinie, mieszkał w Warszawie, dziesięć lat temu osiedlił się na podlaskiej wsi, na Wzgórzach Sokolskich.
„Proza Jana Krzysztofa Piaseckiego jest egotyczna, skupiona tak mocno na swym bohaterze-narratorze, że wydaje się być na granicy tego, co czytelnik jest w stanie akceptować. A jednak trudno się od niej oderwać. A to za sprawą niezwykle silnego zmysłu obserwacji, umiejętności chwytania i notowania drobiazgów: zachowań, dialogów, czynności, obyczajów, przedmiotów. Piasecki potrafi budować z drobiazgów, z tytułowych cegiełek, z bocznych wątków, szczegółów, szczególików, impresji. Robi to w sposób niezwykle plastyczny, obrazowy i interesujący”.
– Jan Strękowski
„Bohater Cegiełek żyje w takim mikroświecie, który stanowi doskonałe odbicie procesów i stosunków zachodzących w szerszej perspektywie socjologicznej. Konflikty, antagonizmy, obrazy z przeszłości, kłopoty niszczące ludzką wrażliwość obecne są u Piaseckiego jakby w szczególnym powiększeniu, ale to wszystko powiązane jest trwałymi spotami z szeroką historią, tradycją i kulturą. Dzięki temu lepiej można dostrzec i zrozumieć zawiły i często kręty bieg ludzkich losów”.
– Wojciech Kaliszewski