Ta żeńska bogini ziemi i płodności; łagodne bóstwo rolnicze poczęte jako matka, która odżywia, chroni i podtrzymuje ludzi i ziemię. Wiara religijna stosowana u rdzennej ludności Andów Środkowych Ameryki Południowej.

Jego imię: W językach ajmara i keczua, na które się tłumaczą;  Pacha: Ziemia i Mama: Matka – czyli „Matka Ziemia”

Bóstwo Pachamama reprezentuje Ziemię jako całość. Jest obrońcą i żywicielem; Daje schronienie ludziom, umożliwia życie, sprzyja płodności, żyzności gleby, pomyślności upraw i zwierząt. W zamian za tę pomoc prosi o ochronę ziemi.

Rytuał
Głównym rytuałem Pachamamy jest Challa (hołd). Odbywa się pierwszego dnia miesiąca sierpnia, przez cały miesiąc, odprawiane są także uroczystości przy specjalnych okazjach, np. przy wyjeździe w podróż „najważniejszym rytuałem jest „Challaco”, nawiązują one do akcji karmienia i picia „ziemi”, gdzie wykopuje się studnię i zakopuje żywność, napoje, liście koki i papierosy”.
  Obecnie system wierzeń i rytuałów związanych z Pachamamą jest utrzymywany i konserwowany, praktykowany głównie przez społeczności keczua i ajmara oraz inne grupy etniczne, które ucierpiały pod wpływem keczua-ajmara, na andyjskich obszarach Ekwadoru, Peru i Boliwii, ale także w północnym Chile i północno-zachodniej Argentynie. Dzięki emigracji zadomowił się w innych miejscach, rozprzestrzenił się na liczne miasta i duże nowoczesne metropolie jak Buenos Aires, dlatego też sporadycznie można go spotkać w takim mieście (zwłaszcza w latach 90-tych i na początku tego stulecia).
Wyprzedaż domowych Skarbów