Bluszczyk kurdybanek z powodzeniem może być stosowany jako roślina łagodząca liczne dolegliwości skórne i podrażnienie błon śluzowych. Posiada właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, działa ściągająco i przeciwłojotokowo. Jego zastosowanie zewnętrzne obejmuje łagodne zmiany zapalne skóry, niewielkie oparzenia, wrzody, hemoroidy (do podmywania), podrażnienie spojówek i opuchnięte powieki. Z ziela Glechoma hederacea można sporządzać odwary, które służą jako tonik do przecierania skóry z problemem trądziku, z wypryskami, zmianami ropnymi i egzemami. Odwarami można płukać jamę ustną w przypadku istniejącej kandydozy czy infekcji gardła. Ze względu na właściwości przeciwgrzybicze płukanki z kurdybanku pomagają w zwalczaniu łupieżu, a także działają korzystnie na przetłuszczającą się skórę głowy. W postaci okładów kurdybanek jest używany w stanach zapalnych ucha, zatok oraz bólach głowy towarzyszących infekcjom. Dawni zielarze europejscy stosowali bluszczyk kurdybanek do zwalczania szumów usznych, w melancholii i dnie moczanowej. W medycynie ludowej kurdybanek jest uważany za zioło o działaniu oczyszczającym organizm z toksyn. Działa moczopędnie, stąd używa się go w razie infekcji dróg moczowych oraz w kamicy moczowej. Roślina przynosi ulgę po obfitych posiłkach, wspomagając trawienie, ponieważ zwiększa wydzielanie śliny, soku żołądkowego i trzustkowego. Glechoma hederacea pobudza wątrobę do pracy, działa żółciopędnie i chroni hepatocyty przed stłuszczeniem. Kurdybanek można stosować w stanach zapalnych błony śluzowej żołądka, w razie występującej biegunki, w zespole jelita drażliwego czy w bólu kolkowym. Pobudza apetyt. W postaci syropu z miodem bluszczyk kurdybanek jest podawany w razie infekcji górnych dróg oddechowych i w katarze. Działa spazmolitycznie na mięśnie gładkie dróg oddechowych i wspomaga odkrztuszanie zalegającej wydzieliny. Jest wskazany jako łagodny środek wykrztuśny w przewlekłych nieżytach oskrzeli.