"Elżbieta Batory, Krwawa Hrabina, znana z zamiłowania do kar cielesnych, miała rzekomo nieślubną córkę, którą oddano na wychowanie chłopom, aby zapobiec skandalowi obyczajowemu, który mógłbym się skończyć dla Hrabiny w bardzo nieprzyjemny sposób.

Córa została ochrzczona imieniem Anastazja i od zawsze przejawiała skłonności antyspołeczne. W wieku 15 lat została oddana do klasztoru, gdyż jej skłonności szokowały nawet najbardziej moralnie odblokowanych osobników w jej wsi.

W pobliskim klasztorze nie została mniszką, lecz pomywaczką, sprzątaczką, służką. Służyła Siostrze Przełożonej także w inny sposób. Miała ona masochistyczne skłonności, Anastazja zaś sadystyczne. Dobrały się więc w sam raz, a Siostra Przełożona poleciła Anastazji upleść bicz z konopi, co też uczyniła. Służył do rzeczy oczywistych: samodoskonalenia duchowego o wyjątkowo cielesnym charakterze.

Tymże biczem i ja dostawałem po wiadomej części ciała od pewnej osoby, która chciała mnie wychować na pobożnego człowieka. Nie udało się to zupełnie, a bicz nie jest mi już do niczego potrzebny. Oddam Ci go za tysiac dwieście złotych. Ma prawie pięćset lat. Jak wytrzymał tak długo? Podobno jest zaczarowany."

Tę historię opowiedział mi sprzedawca dewocjonaliów w Druzgiennikach. Czy jest prawdziwa, nie wiem, ale bicz oddam za 400 złotych. Cena do delikatnej negocjacji.