Debiut prozatorski Ewy Różyckiej jest zbiorem miniaturowych lirycznych opowieści o ludzkich światach i losach. Ewa Różycka w rzadki sposób potrafi łączyć rzeczywistość jawy i snu, teraźniejszości i wspomnienia, pokazywać ukryty sens zdarzeń i ich wielowymiarowość. Pisze o tęsknotach, miłości, rozstaniach, poszukiwaniach i spotkaniach. O ludziach niezwykłych i prostych, bogaczach i biedakach. O śmierci i życiu. Wzrusza i dociera do ludzkich tajemnic, kilkoma słowami, fragmentem dialogu czy opisem jednego gestu pokazując dramat całego życia bohatera, nad którym zawsze z czułością się pochyla.
Stan książki idealny.