Babka lancetowata
Plantago lanceolata.

– ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne w jamie ustnej i gardle, w przewodzie pokarmowym i ogólnie, immunostymulujące.
– zmniejsza przekrwienie błon śluzowych i nadmierną przepuszczalność naczyń włosowatych oraz niszczy niektóre bakterie.
– hamuje stan zapalny i niektóre wysięki, objawy alergiczne, np. w przebiegu pyłkowicy.
– ma działanie wykrztuśne i regenerujące. przy wszelkich chorobach układu oddechowego, łagodzi kaszel,
– leczy przeziębienia, kataru nosa na tle infekcji wirusowej oraz alergii.
– leczy podrażnienia gardła, uszkodzenia błon śluzowych gardła, żołądka, jelit, a także regeneruje płuca ,,palacza”.
– zadawniony nieżyt i zaflegmienie płuc,
– przewlekłe zaburzenia w trawieniu, nieżycie żołądka i jelit,
– przy słabości pęcherza, ponadto przy zimnicy.
– pomocniczo przy chorobie wrzodowej.

W XIX i na początku XX wieku w ziołolecznictwie uznawano babkę za zioło czyszczące krew (czyli odtruwające).
Św. Hildegarda (1098-1179) używała sok z babki do likwidowania piegów z twarzy.
Nasiona babki uznawała za lek zapobiegający poronieniom.
Zalecała jeść korzeń babki na czczo przeciwko czarom.
Sokiem leczyła krwawe wymioty, a korzeniami i liśćmi – febrę.
Wg Hildegardy babka doskonale leczy rany i stłuczenia; sok z babki jest świetny na ukąszenia.

Paracelsus stosował babkę jako środek przeciwkrwotoczny i do leczenia nerek.

Bock (1498-1554) stosował babkę w leczeniu gruźlicy (suchoty, phthisis), stanów zapalnych oczu, gardła, skóry i jamy ustnej, raka, czyraków i przetok.

Matthiolus (1501-1577) opisał babkę jako środek pomocny w leczeniu podagry, chorób pęcherza moczowego, nerek, astmy, padaczki, trudno gojących sie ran i owrzodzeń.

Osiander opisał właściwości przeciwbólowe babki.

Friedrich (1845 r.) wykazał przydatność babki przy zaflegmieniu płuc, ponadto przy nieżycie żołądka i dróg moczowych, blednicy, krwawieniu z dziąseł.

Babka z natury jest ziołem ciepłym i suchym. Ma działanie przeciwartretyczne.

Na wodzie destylowanej przyrządzano napar z liści suchych lub świeżych, albo macerat z liści świeżych, które następnie używano do przepłukiwania oczu i do okładów na oczy przy stanach zapalnych.
Naparem i maceratem z babki okładano skórę po urazach, na rany i oparzenia.
W naparze i maceracie płukano włosy przy łysieniu, łamliwości i łupieżu.
Naparem płukano gardło i jamę ustną przy stanach zapalnych.
Młode listki babki spożywano w sałatkach, często zmieszane z liśćmi ogórecznika, żywokostu, pokrzywy i brodawnika.
Nasiona podawano ptakom hodowlanym jako środek tuczący i wzmacniający.

Dawkowanie:
1 łyżka 5-6 x dziennie, dzieciom połowę dawki.

Butelka 100ml.
Syrop pasteryzowany.
Po otwarciu spożyć do 14 dni.