Rok wydania: 1967
Rodzaj okładki: Miękka
Autor: Praca Zbiorowa
Stan: Używana
ISBN: -
Wymiar: 16cm x 29cm
Nr wydania: -
Seria: -
Ilość stron: 59
Waga: 0.6 kg
Indeks: -
TIN: T04000871

Obszar województw sieradzkiego i łęczyckiego był położony między Wielkopolską (graniczył z województwem kaliskim), Kujawami (woj. brzeskie), Mazowszem (woj. rawskie), Małopolską (województwa: sandomierskie i krakowskie) oraz Śląskiem, który znajdował się poza granicami Królestwa Polskiego1. Jak zauważył w drugiej połowie XVI w. Marcin Kromer, w przeciwieństwie do ziem ościennych terytorium sieradzko-łęczyckie nie miało żadnej wspólnej nazwy. Było ono objęte jedynie nazwą Wielkopolski w szerszym znaczeniu jako prowincji, którą łączył wspólny sejmik generalny w Kole2. Dwa opisywane województwa ukształtowały się w średniowieczu. Przed podziałem Polski na dzielnice w 1138 r. istniała, być może, prowincja podlegająca namiestnikowi (komesowi) z siedzibą w Łęczycy. W pierwszej połowie XIII w. powstało księstwo łęczyckie, które około 1262 r. uległo podziałowi na dwa księstwa: mniejsze łęczyckie i dwukrotnie większe sieradzkie. Po zjednoczeniu Królestwa w następnym stuleciu księstwa te stały się województwami. W XV w. do województwa sieradzkiego włączono ziemię wieluń­ ską, która wcześniej miała nazwę ziemi rudzkiej. W uformowanej wówczas hierarchii ziem polskich województwo sieradzkie zajęło wyższe miejsce od województwa łęczyckiego. Konserwatyzm szlachecki sprawił, że oba województwa w niezmienionym zasięgu istniały do drugiego rozbioru Rzeczypospolitej w 1793 r.