W książce "Art in a Disrupted World" historyczka sztuki Agata Pietrasik przedstawia studium praktyk artystycznych, które pojawiły się w Polsce w trakcie drugiej wojny światowej. Omawia dzieła urodzonych w Polsce artystów, które powstały w obozach koncentracyjnych, gettach, na uchodźstwie oraz w następujących po wojnie latach społecznej, politycznej i kulturowej dezintegracji. Zwraca uwagę na etyczną stronę praktyki artystycznej jako metody walki o zachowanie człowieczeństwa w najbardziej nieludzkich warunkach. Przekraczając utrwalone ramy historyczne oraz tradycyjne formy narracji, zestawia rysunki, obrazy, projekty architektoniczne i wystawiennicze, a także prace literackie i teatralne po to, by na nowo opowiedzieć o życiu w Polsce w czasie okupacji.
Pisząc w sposób przystępny i eseistyczny, Pietrasik proponuje nowe spojrzenie na życie w dekadzie następującej po wybuchu drugiej wojny światowej. Omawia mniej znane projekty uznanych artystów, takich jak Marian Bogusz czy Józef Szajna, i przybliża twórczość tych, którzy jak Jadwiga Simon-Pietkiewicz nie uzyskali jeszcze należnego im miejsca w historii sztuki. Przyglądając się sztuce i artystom tego okresu dąży do uchwycenia ich autonomicznych języków artystycznych. Pyta o zdolność historii sztuki do pomieszczenia w jej dyskursie dzieł powstałych w odpowiedzi na traumatyczne doświadczenia.