Aparat Nikon F.
Obiektyw Nikon 50mm 1:2.0
Stan bardzo dobry.

W typowym miejscu znajduje się pokrętło czasów migawki. Zaznaczone na nim są czasy otwarcia od 1/1000 s do 1s, T i B. Podobnie, jak w dalmierzowym Nikonie SP była to migawka szczelinowa o poziomym przebiegu, z roletkami wykonanymi z cienkiej folii tytanowej. Z biegiem lat Nikon ciągle udoskonalał ją i konsekwentnie stosował w późniejszych profesjonalnych modelach F2 i F3. Ponieważ jednak bariera czasu 1/2000 s okazała się nieprzekraczalna, w Nikonie F4 zastosowano zupełnie inną migawkę, radzącą sobie z czasem nawet cztery razy krótszym. Dużą zaletą jest natomiast stosunkowo cicha praca ówczesnych migawek roletkowych. Czasy migawki oznaczone kolorem zielonym (1/125 s - 1/1000 s) mogą być ustawiane bezstopniowo! Na górze pokrętła wystaje zaczep, który łączył je z wizjerami typu Photomic, a wewnątrz czarna kropka sygnalizowała, czy migawka jest naciągnięta, czy nie. Gdy kropka znajdowała się przy ustawionym czasie, można robić zdjęcie. Po podniesieniu pokrętła do góry moża było wybrać odpowiedni typ synchronizacji. W małym okienku możemy ustawić symbol „FX” do pracy z lampami elektronicznymi, lub kropkę w kolorze białym, czerwonym lub zielonym przy współpracy z lampami starego typu. Czas synchronizacji dla lamp elektronicznych wynosił 1/60 s, co jak na owe czasy było wynikiem zupełnie niezłym. Po drugiej stronie wizjera znajduje się korbka zwijania powrotnego, umieszczone wokół niej sanki do lampy błyskowej, oraz wygrawerowany jest numer seryjny korpusu. Dwie pierwsze cyfry oznaczają rok produkcji, zaś górna krawędź cyfr oznacza dokładne położenie płaczszyzny błony. Z przodu korpusu umieszczony jest samowyzwalacz, który w połączeniu z czasem „B” realizował czas migawki 2 s. Tuż obok bagnetu umieszczony jest guzik pozwalający zablokować po ekspozycji lustro w górnej pozycji.
Nieco wyżej znajduje się przycisk domykania przysłony do wartości roboczej. Po drugiej stronie obiektywu, pod korbką zwijania filmu znajduje się obowiązkowe wówczas gniazdo dla lamp błyskowych wyzwalanych przewodem. Z tyłu korpusu znajdujemy mały przycisk pozwalający zdjąć wizjer i wymienić matówkę. Tylna ścianka otwierana jest wbudowanym w nią „kluczem”, po jego obrocie można zdjąć całą ściankę wraz z płytą dolną.