Andrzej Szczypiorski "I ominęli Emaus"
Kantor Wydawniczy SAWW, Poznań 1992
TWARDA okładka
NOWA
B. TANIO!

Powieść "I ominęli Emaus" urzeka bogactwem refleksji i językiem, jakim została napisana. Z pozoru proste, niczym niewyróżniające się słowa, niczym nitki biegnące gęsto obok siebie, tworzą ostatecznie, po ogarnięciu ich w jedną całość, misterny wzór. Sceny następujące po sobie nie stanowią chronologicznej prawidłowości, są niczym rozsypane puzzle, z których dopiero sami musimy ułożyć cały obraz. Nie ma tu dokładnie opisanej i odzwierciedlonej rzeczywistości, są to raczej ubrane w słowa pourywane przez czas - wspomnienia, stany ducha, odczucia... "Mój wagon mijał jakieś drzewko, ale gdy tamci po pewnym czasie spoglądali przez okno - nie widzieli drzewka, ale gęsty las, o którym z kolei ja nie miałem pojęcia. każdy pasażer mówił o innej podróży, jakbyśmy wcale nie jechali tym samym pociągiem".

Pozostaje jeszcze kwestia tytułu. Jak odnieść go do treści? Według Ewangelii św. Łukasza, kiedy uczniowie Jezusa szli do wsi zwanej Emaus, przybliżył się do nich zmartwychwstały Chrystus i szedł z nimi, ale oni wcale go nie rozpoznali. Jakże często to, co najistotniejsze pozostaje poza zasięgiem naszego wzroku. "Kiedy pomyślał pan o tym po raz pierwszy? Bo ja - pamiętam doskonale. Minęło tyle lat, a ja wciąż żałuję, że wtedy nie spytałem ojca o nazwę tej stacji kolejowej. Dlaczego właśnie wtedy, po raz pierwszy, poczułem tę obecność? I czy to coś znaczy?"

Zatrzymajcie się na małej stacyjce, wsiądźcie do pociągu i udajcie się w podróż, w którą zabiera swoich czytelników autor "I ominęli Emaus".