Przed państwem kolejny tomik poetycki autorstwa Stanisławy Kalus pod wiele mówiącym a jednocześnie tajemniczym tytułem: Anatomia i piękno przemijania. Wiersze wydane są w języku polskim i angielskim, co z pewnością dla wytrawnych czytelników stanowi znakomity kąsek literacki.
Tytuł książki nawiązuje do obrazów światowej sławy malarki austriackiej Marii Lassnig wystawianych w roku 2017 w Narodowej Galerii Zachęta pod tytułem Anatomia przemijania.
Poetka, Stanisława Kalus, innymi niż malarka środkami wyrazu – pięknym słowem, formą, treścią przedstawia temat świadomości przemijania, zagłębiając się w umowną, ale i naturalną dla przemijania, anatomię własnego ciała.
Refleksyjna poezja Stanisławy Kalus eksponuje nietrwałość i kruchość naszej egzystencji, by nagle dokonać wolty i przekazać czytelnikowi poprzez wiersze, że choć starość i przemijanie to nieuniknione atrybuty naszego ziemskiego życia, jednak konieczność korzystania z czasu, który nam jeszcze pozostał jest naszym obowiązkiem.
To być może jedyna i niepowtarzalna okazja do przeżycia nieznanych dotąd emocji, doświadczenia czegoś nowego. Poetka odkrywa przed nami nieznane wyspy szczęścia, afirmacji życia, ale i smutku. Chwali życie w wieku dojrzałym, nie uważając czasu starości za nielogiczny. Nowe wyzwania codzienności są dla poetki inspirujące – również te, które niosą cierpienie a nawet śmierć bliskich, zbliżając i nas do nieuchronnego końca. Ale zabawa w samo życie zdaje się, jak w utworach Agnieszki Osieckiej, zabijać ból istnienia, pozwala nam oderwać się od cierpienia i iść na bal, i tańczyć, tańczyć, tańczyć.